Kücük dünyamın sınırları içerisinde fırardaydım
Sayfa 55
Sen bedenler arasında hükümdarlık kurma peşindesin, ben ise ruhlara demokrasi taşıyorum. Farklı dünyalardayız...
`
İstekler her zaman gerçekleşemeyeceği için "ukde" diye bir kelime var sözlüklerde...
Özgür Gümüşsoy
“Varlığın dilimde bir yudum su
Sevda çöllerinde
Hayalin,serabın yeterdi bana
Sevda zindanlarında
Yeter ki sen sev beni
Yeter ki inan bana…”
Sayfa 85Kitabı yarım bıraktı
Ne zaman başım ağrısa annem biraz uyu geçer derdi hep,canım yanıyor dediğimde de aynı cevabı verir mi acaba şimdi?Ben sıkıldım tüm bu anlam kalabalığından.Ağır çekim gelir bazen her şey hani,hiç oldu mu sanada bilmem.Kelimeler yavaşça çıkar ağızlardan,aynı süratte konuşsa da herkes.Ama bir sen ağır ağır izlersin ve beynin uyuşmuş gibidir.
Sayfa 80Kitabı yarım bıraktı
Ağladım inan çok ağladım…
Düşün son duamı bile bir melekten borç aldım…
Belki bu yüzden nur sayılıyordur göz ya(ğı)şlarım…
Sen nereden bileceksin, ben cenazemi bile kendi ellerimle kaldırdım!
Dipsiz bir kuyuya atılan o küçük mum, varlığım. Yere çakılana dek yanacağım. Aydınlanmak sizin korkunuz olarak kalacak..
Hani bazen...
Hani bazen ağlamamak için inatla tutarsın kendini, o sıra gözünde biriken yaşlar daha sonra aniden süzülürler yanaklarından. Sana göre ağlamıyorsundur, ama buna kendini bile inandıramazsın aynalarda.
Sayfa 15Kitabı okudu
Dağın bile başka dağlara kavuşmayı başardığı bir özlemde
İnsan insana uzaktan bakıyor, ne yapsın
Emin olamıyor ki kimse şu sıralar, kendi insanlığından...
Ayakkabıların çok gülünç, bu ihanet desenli elbisenin altına gitmek’lerini giysen; onlar sana daha çok yakışırdı etimden ayrılırken!
\\ Özgür Gümüşsoy
Tonla suskunluğu taşıyordu bazı sözler…
Bazı sözler ise yüklenilen anlamları dahi kaldıramıyordu…
Kadın hiçbir alfabede yer almayan bir sesti…
Sustu!
Özgür Gümüşsoy
“Sarılamıyorum ki hiç sana,
hep gidecek gibi duruyorsun...”
“Avucumun içindeki nasırsın şimdi sen,
kime dokunsam acırsın!”
Unutuluyor mesafelerin hoyratlığında, tenlerin sıcaklığı. Unutuluyor tüm ilk’lerin tarihleri. İlk el tutuşmalar, ilk öpüşmeler, ilk ayrılıklar… Biz olmaya dair ne varsa tek tek unutuluyor! Özen gösteriliyor evde onu hatırlatabilecek eşyalarla yüz yüze gelmemeye. Geride kalıyor aşklar da, her şey gibi… Ya da öyle sanılıyor. Gelip bir yumruk midene inene kadar, göğüs kafesinde o ağrıyı hissedene kadar öyle sanılıyor. Sek tüketilmez hale dönüşüyor git gide sertleşen tüm o sancıların. Ve nihayet sen de acı bir su oluyorsun işte, şişede göründüğü gibi durmaya çalışan bir rakı damlasına. Mazide kalanların şerefine!
Özgür Gümüşsoy // Ölümüm Aşkın Elinden Olacak!