Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Ağlayamıyorum ve ağlayamıyor olmak canımı acıtıyordu. Ama artık gözyaşım kalmamıştı. Ve içimde bir yerlerde, sakat bilincimin derinliklerini yoklasaydım belki de şuna benzer bir şey bulabilirdim: Sonunda özgürüm.
Hayatımı sattım, ama iyi fiyata sattım.
Güç.
Hiç kullanmadım gerçi. Kişisel bir arzu duymayı göze alamam. Ama artık özgürüm. Artık o gücü neye istersem kullanırım.
Sayfa 844Kitabı okudu
"Özgürüm: Hiçbir yaşama nedenim kalmadı artık, denediğim bütün nedenler beni bıraktı, yenilerini de tasarlayamıyorum. Daha genç sayılırım, yeniden başlamaya yetecek gücüm var. Ama nereden başlamalı?"
Sayfa 226
İllüzyon
Evet, bileklerimden prangalar sökülmüştü, ahmağın aydınlanış sözlerini haykırmak üzereydim, "artık özgürüm!"
Tamam, ne farkı vardı birkaç dakika öncesinden?
Zindan içimdeydi. Özgürlük içimdeydi... bloklar ardından ayrılmak yalnızca bana dünü anlattı, seni bu özgürlükler itti zindanlara! Anla ve bul gayeni. Bense ahmakça oturuyordum bankta.
Birden sıyrılıveriyorum ceketimden ve bırakıyorum arkamdakinin ellerine. Sonra hafifleyip uçuyorum adeta. Elinde ceketimle arkamdan bakıyor nefes nefese. Hızla köşeyi dönüp kayboluyorum. Özgürüm artık.
Can Pınar'ıma...♡
Sancılıydı öze dönüşüm! Dayandım...
Önce BEN'le barıştım.
Çevreme saçtığım sevgi yumaklarını bir bir topladım.
KENDİMİ SEVMEYİ ÖĞRENDİM!
Başardım!
Özgürüm artık...
"Estarriol," dedi, "bak, bitti. Bitti artık." Kahkaha attı. "Yara iyileşti," dedi, "artık bütünüm, özgürüm." Sonra eğilerek, başını kollarına dayadı ve bir çocuk gibi ağladı.
Sayfa 141 - Metis Yayınları, Yedinci Basım: Temmuz 2023Kitabı okuyor
Bu pasajda sinek metaforu pişmanlık ve suçlama için
ORESTES.— Elektra, şu kapının ardında, dünya var. Dünya ve sabah. Dışarıda, yollar üzerine gün doğuyor. Az sonra çıkacağız, güneşli yollarda gideceğiz, gecenin bu kızları da güçlerini yitirecekler:
gün ışınları kılıçlar gibi delecek onları.
ELEKTRA - Güneş...
BİRİNCİ ERINNYE.— Güneşi bir daha hiçbir zaman göremeyeceksin, Elektra. Bir çekirge bulutu gibi yığılacağız güneşle senin arana, her yerde karanlığı başında taşıyacaksın.
ELEKTRA.— Bırakın beni. Kesin artık bu işkenceyi.
ORESTES.— Güçlerini senin zayıflığından alıy- rlar. Bak: bana bir şey söylemeyi göze alamıyorlar. Dinle beni: adsız bir dehşet kondu senin üzerine, bizi, ayırıyor. Oysa benim yaşadıklarım dışında hiçbir şey yaşamadın. Annemin iniltilerini, her an kulaklarımda duymuyor muyum sanıyorsun? Gözlerim o tebeşir gibi uçsuz bucaksız gözlerini —dalgalı okyanusları andıran gözlerini— her an görmeyecek mi sanıyorsun? Seni yiyip bitiren bunalım, benim de içimi kemirmeyecek mi? Ama ne çıkar: özgürüm ben. Bunalımın, anıların ötesindeyim. Özgürüm. Kendi kendimle uyum durumundayım. Kendinden nefret
etmemelisin, Elektra. Ver elini bana: seni bırakmayacağım.
Sayfa 68
Bir yandan «Oh kurtuldum, artık kimseyle evlenmek zorunda değilim; yaşamımdan sadece kendim sorumluyum, özgürüm» diğer yandan, «ben güçsüz bir insanım» duygularını yaşıyordum.
