Olsun iki gözüm olsun bırak ne olacaksa olsun özledik iki gözüm
Mehmet Aslantuğ 1999'da Magazin Gazetecileri Derneği'nin (MGD) olaylı gecesinde çatal-bıçak fırlatılan Ahmet Kaya'ya siper olmuş, o günden bu yana konu hakkında hiç konuşmamıştı.
Aslantuğ, sessizliğini ilk kez katıldığı bir televizyon programında bozdu.
"O gece yanımda oturan eşim Arzum Onan'dan izin alıp kafasına çatal-bıçak fırlatılan Ahmet Kaya'nın masasına koştum. Yaptığım kahramanlık değil, insani gereklilikti.
Rahatsız edici, korkunç ve ayıplar dolu bir geceydi. Bir o günlere bir de bugüne bakıyorum. Şimdi Kürtçe kanalımız var. Oysaki Ahmet Kaya'nın söylediği de buydu. 'Kürtçe 2 şarkı söyleyeceğim' demişti yalnızca. Bizi Ahmet'in 2 şarkısı mı bölecekti? O gereksiz, saçma ve aklı başında olmayan linç hali niye yapıldı?
O gün vicdanlarını kapıda bırakanlar, linci başlatanlar bugün bambaşka cümleler kuruyorlar. Yaptıklarıyla gençlere çok daha kötü örnek oluyorlar. Yozlaşmalarına sebebiyet veriyorlar.
Benim oğlum Can ileride Diyarbakır Belediye Başkanı Osman Baydemir'in çocuğuyla halay çekecek. O çocuk da gelip benim oğlumla Kafkas dansı yapacak. Bunlar için akla da ihtiyaç yok. Bir parça vicdan yeterliydi.
Ahmet'in Paris'te öldüğünü öğrendiğimde bir değil, üç kez üzüldüm. Çünkü onunki başka bir trajediydi. Ahmet öldüğünde sürgündeydi.
Bizim derdimiz dürüst olmak. Türk olmak Kürt olmak yada inançlı olup olmamak değil. Din, dil, ırk aidiyeti üzerinden geçen dostluklar vesaire akrabalıklar çok ikinci derecede önemli. İnsanı bağlayan tek şey vardır; dürüst olmak yada olmamak, bu kadar basit."
Mehmet Aslantuğ
Oyuncu
Özledik iki gözüm
Biri saksımızı çiğneyip gitti
Biri duvarları yıktı camları kırdı
Fırtına gelip aramıza serildi
Biri, milyon kere çoğaltıp hüzünleri
Her şeyi kötüledi
Bizi yaraladı
Ahmet Kaya
"Haykırsam duyamazsın.
Çağırsam gelemezsin.
Yürekten sevemezsin sen."
Özledik iki gözüm 🙏🏼 https://1000kitap.com/yazar/i93679
adam aynı profilde hem muhsin yazıcıoğlunu paylaşıp hem de özledik iki gözüm'ü nasıl yazabilir.
28 Ekim 1957 ....
Özledik be seni iki gözüm. Çok özledik...
Rojbûna te pîroz be. #AhmetKaya
Gönlü yorgun, gözü nemli olana…
Özlediklerimize, salınarak girecekleri bahçeler yaptık, özledik, özledikçe dua ettik.
Sevmek hissetmekti iki gözüm, sessizliğin üstesinden gelemediğimizde dile döktük, yazdık, türkü söyledik. Ağlamanın kıyısında dururdu gülüşün, söylemek isterdim de susardım. Susardın. Duyardım söylediklerini.
Yaşamak bazen dar yollardan, korkulu ormanlardan, uçurum kenarlarından geçmek olurdu. Başımız döner, ruhumuz yaralanır, insanlığımız örselenirdi. Yürürdük. Yol terbiye eder, yol öğretirdi.
Ağlardın, bir gonca gülü yıkardı gözyaşların. Ağlardın ve kalbine çekilirdin.
Hasret duyduklarımız vardı. Her kavuşma yeni bir hasretin habercisiydi.
Hikmet, sınandığımızı unutmamak; hikmet, daha iyi insanlar olabileceğimize inanmaktı. Sabırsızlığımıza, kırgınlıklarımıza, hüznümüze mağlup olurduk.
Oysa "Hiçbir faninin ‘her zaman’ demeye hakkı olmadığı gibi ‘hiç bir zaman’ demeye de hakkı yoktu."
Özlemle, hüzünlü bir mutlulukla taşırdık kalbimizi, kalbimizdeki bahçenin sahibini.
Hazine sayar, kimselere bırakamazdık hasretimizi.
Bir kuş yuvası olurdu kalbin kalbime.
Çok söylesem de aynı söyleyeceğim, çok söylemek de doğru değil.
Bilesin, bütün sıfatlarım mahcuptur kalbinin önünde.