Seni ilk günkü gibi hissetmeyi özledim.Özledim.Yedi harf, binlerce his.
Özledimm
Kavuşmayı özledimm...
Kavuşmanın bir çeşididir anmak.
Hiçbir şey söylemeden durmanın ne kadar zor olduğunu bilir misiniz? Her bir hücreniz tam tersini yapmak için yanıp tutuşuyor iken bu ne kadar da zordur. Hava alanından beri hiçbir şey söylemeyeceğim diye prova yapmıştım, ama bu beni öldürüyordu. Başımı salladım. Sonunda konuşmaya başladığımda ağzımdan küçücük, kırık bir ses çıktı. Söylerken içimin rahat edeceği tek şeyi söyledim. Seni ozledimm....
tarifi imkansız özledimm
,
Ama ne olursa olsun en çok babanın kokusunu özleyebiliyorsun.
... ~...
Sayfa 63
~"Tuhaftır, çocukken büyükler gibi olmak isterdim ama çocukluktan çıktıktan sonra çocuk olmayı özledimm..."
Seni sevmek için hiç sebep aramadım. Bir gülüşün bir sesin yetti kalbime. Öyle bir durumda bıraktın ki şimdi beni sesini duysam sesine sarılacağım. Öyle özledimm..
Özledimm :(
Seni görüyorum yine İstanbul,
Gözlerimle kucaklar gibi, uzaktan.
Minare minare, ev ev,
Yol, meydan.
Sayfa 288 - Ziya Osman Saba İstanbulKitabı okudu
" ... Bir doğruya sevinmekten çok bir saçmalığa gülümseyebilen hosgörüyü. " Nerede kaldın " ayazını değil, " hoş geldin " iyiliğini. Hiç bir şeyle yatışmayan yürek telaşını...
Geceyi bir hayal hazinesine çeviren uykusuzluğu. Kendimi severek yürümeyi kalabalıkta, özledimm... "
Kırmızı Kedi Yayınları
