özlem özdil merdo eşliğinde inleyiniz…
Çılgınlar gibi yazasım var. Hani tuz basıyorlar ya yaralara. Ben limon bastığımı yazmak istiyorum. Ne türlüsü ki diyenler var. Beynimin içinde dans ediyor ağlayarak çocukluğum. Kahkahası hiç olmadı gülün.. İçine gömüldü. Sırtına vurup helal demedikçe geçmez değil mi? Bunu da geçtim, gamsız mıyım uzaktan bakınca. Sen gördün beni biliyorum. Bi tek sana dedim oysa. Limonları severim. Açık yaralara ise mazoşistlikten başkası değil. Ama işte.. Ama var ya. O dans eden çocuk kıkırdamıyor be. Elleri kınalı çocukluk dünyaya kırışık bir perdenin ardından bakıyor. Unutulmuşlara…