Güven duygusunun nasıl bir şey olduğunu hatırlamıyorum. Altı yedi yaşlarımdayken şimşek çaktığında annemle babamın yatağına koşar, aralarına girip büzülürdüm. Onların arasındayken bana bir şey olmayacağını düşünürdüm.
Güven duygusu böyle bir şeydi..
İnsanı böylesine güzelleştiren şeyin, duygularını en doğal haliyle ortaya döküvermesi olduğunu düşündü. Maskeleri çıkarıp kenara koymak... İnsan ancak gizlendiği yerden çıktığı anda böyle güzel görünüyordu demek ki.