Şu gökyüzü altında herkes mutlu mesut yaşayabilirdi. Oysa gözü dönmüş insanoğluna hiçbir şey yetmiyordu. Hep daha fazlasını istiyordu. Halbuki gözünü kapatsa koca bir karanlık sonsuz bir hiçlik görecekti.
Her mükemmel varlığın ardında mutlaka bir trajedi vardı. Sanki en sıradan çiçeğin açması için bile dünyanın şiddetli doğum sancıları çekmesi gerekiyordu.