mütemadiyen süren karanlığın içinde.
mürur-u zamanın dibindeyim,
izbe köşeden çek al beni,
iktifa etmişim aşk denilen üç harf tek heceye.
ruhum istifade etmişti gönül sofrasında;erenlerin kapısında,
nefs-i ihya edip ruhu tahlil ettim yığınların arasında.
sûkunet sessiz kalabalığın çığlığıdır,
mürşidin kamçısı söylediği sözdür.
velev ki sevdanın kanadı hep kırıktır,
vakar bir yakarıştır ismin dilimde,
gel etme cüd-a beni aşk ehline.
dûstur demeden girilmez yürekten içeri,
kim bilir? kim ham, kim pişmiş.
kim insan-ı kamil kim beşer-i...
Atakan Öztürk