Sehpa kelimesinin etimolojisi
Se-pa, sê ve pa kürtçe ve farsçada "üç" ve "ayak" anlamlarına gelirler. Tabi günümüzdeki bazı sehpalar üç ayaklı değil
Şafakta başlıyor çalışmalar. Ama biz şafaktan biraz önce başlıyoruz, kendimize rastlamak için sokaktan geçen insanlarda. Her birimiz yalnız olduğunu anımsıyor, uykusu olduğunu, tek tük geçenleri gördükçe - herkes kendi kendine hayallere dalıyor, nasılsa şafakta gözlerini açacağını biliyor.
Sabah geldiğinde bizi şaşırmış buluyor
gözlerimiz şimdi başlayan işe dikilmiş.
Ama artık yalnız değiliz ve kimsenin uykusu yok.
Sakin, günün düşüncelerini düşünüyoruz
ta ki gülümseyinceye kadar. Dönen güneşte hepimiz kendimizden eminiz. Ama kimi zaman daha belirsiz
bir düşünce - bir gülüş - ansızın yakalıyor bizi ve güneşten önceki gibi bakmaya başlıyoruz.
Aydınlık şehir işlere ve gülüşlere tanık oluyor.Hiçbir şey rahatsız edemez sabahı. Her şey olabilir, işten başımızı kaldırıp bakmamız yeterli.
Henüz hiçbir şey yapmayan kaçak delikanlılar sokakta yürüyor,
bazıları koşuyor da. Ağaçlıklı yolların yaprakları sokağa gölgeler düşürüyor, bir tek otlar eksik devinimsiz tanıklık eden evler arasında.
Birçoğu nehrin kıyısında güneşte soyunuyor.
Şehir düşünmek için başımızı kaldırmamıza izin veriyor, sonra yeniden eğdiğimizi bilerek.
Hiçbir şey
kalmıyor,
anıların ötesindeki o zamandan, belli belirsiz
bir anımsama dışında.
Onu hiçbir zaman kavrayamadım: Gerçekliği
hep kaçıyor benden, hep uzaklara götürüyor beni.