Gece de sana benziyor,
sessiz, ağlayan, uzak.
gece, değişiyor yüreğinin derinlerinde,
ve yorgun geçiyor yıldızlar.
Gece acı çekiyor
''Ağaçlıklı yolların yapraklarında, kadınların tasasız
yürüyüşünde,
her insanın sesinde, iki bedenin unuttuğu,
ama gene de mucize olan yaşamdan bir parça var.
Ve bir yolun sonunda evler arasında
tepeyi keşfetmek, ona bakmak ve düşünmek
sevgilinin de ona baktığını, dar pencereden. ''
Gece de sana benziyor,
sessiz, ağlayan, uzak.
gece, değişiyor yüreğinin derinlerinde,
ve yorgun geçiyor yıldızlar.
Gece acı çekiyor
Onu düşündüğümde, bu tepelerde
yaşanmış çocukluğun uzak bir anısı çıkageliyor,
ne kadar genç. Sabah gibi. Gözleri bana
o geçmiş günlerin uzak göklerini getiriyor.
Ve gözlerinde şaşmaz bir kararlılık var:
Şafağın bu tepelerde gördüğü en net ışık.
En sevdiğim şeylerin en derinlerinden
yarattım onu ve onu anlayamıyorum.
Dinliyorsun.
Dinlediğin sözcükler ancak dokunuyor sana.
Sakin yüzünde açık bir düşünce var
omuzlarını sanki deniz ışığıyla saran.
Yüzünde yüreğini bir meyve düşüşüyle sıkıştıran
sessizlik var, eski bir acıyı damıtıyor ondan
o zamanlar düşen meyvelerin özü gibi.
50
Hani yaz ikindileri vardır
meydanlar bomboş uzanır batan gün altında,
geçip gereksiz ağaçlarla bir bulvardan
durur yalnız adam.
Değer mi bunca yalnızlık, gittikçe daha yalnız olmak için?
Boştur yollar meydanlar yalnız gezildiğinde.
Oysa bir kadın durdurmalı
konuşup da birlikte yaşamaya inandırmalı,
yoksa hep kendisiyle konuşur insan.
Gözlerinde gülüyor
senin olmayan bir gökyüzünün tuhaflığı.
Sakin gökyüzünde dar bir pencere
yüreği sakinleştiriyor; birisi memnun ölmüş orada.
Dışarda, ağaçlarla bulutlar var, toprak
ve gök. Buraya ulaşıyor sesler:
tüm yaşamın uğultuları.
Su berrak, rüzgârın soluğu gibi,
ama kimse buna dikkat etmiyor.