Sen ey kendiyle yetinen;
Artık suyumuz bulanık,
Bir güneş bile olsa sonunda,
Yolumuz kırık, önümüz karanlık
Ve ağır tuğrası alnımızda
padişah yalnızlığın,
ama yine de umudumuz kalabalık...
Bir Acıya Kiracı
Kiracıyım Bir Acıya
Sen ey kendiyle yetinen!
Fosforun yeri gece,
Ne yapar gecesiz ateşböceği?
Belki anlamsız ve delice
Kumrunun inanılmaz yuvası
Bir direğin tepesinde.
Ama boşluktur biraz da
bir kuşu biçimleyen,
"İran'ın sınır kentlerinden biri olan Enbar şehrine gelen İmam Ali, halkın kendisini bir padişah gibi karşıladığını görünce, kızıp şöyle dedi:" Ben padişahlarınız gibi değilim. Neden bana padişahlarınız gibi davranıyorsunuz? Ben Ali'yim Hüsrev değilim. Ben padişahlar gibi boynunuza binmiyorum, kanınızı emmiyorum. Lezzet, rahatlık ve mutluluğumu, sizin zillet, perişanlık, sefalet ve acılarınız pahasına elde etmiyorum. Ben Ali'yim; ben kendimi, ailemi, çocuklarımı ve tüm varlığımı, imanım yolunda ve sizlerin özgürlük, kurtuluş ve mutluluğunuz uğrunda feda ettim... "
Ali Şeriati
Ey zulmet kuyusunda hapsolmuş, mihnet zindanında kalmış olan!
Şu zulmet kuyusundan kurtul artık, başını rahmânî arşın zirvesine yükselt.
Yusuf gibi zindan ve kuyudan geç ki izzet Mısır'ına padişah olasın.
Böyle bir mülke erişirsen sıddıklardan olan Yusuf (a. s.) dostun olur.
Feridüddin Attar
Üçüncü Murad bir sabah namaz saatinde uyanamamış, namazı kaçırmış, rüyasında hazreti peygamberi görmüş, peygamber “Kalk evlâdım, namazın gidiyor” demiş, padişah sıçrayarak gözlerini açmış ve öylesine pişman olmuş ki, gözyaşları içerisinde “Uyan ey gözlerim gafletten uyan” mısraı ile başlayan bu güfteyi kaleme almış:
Uyan ey gözlerim gafletten