"Sana masal anlatmamı ister misin?" Bir an için ona şaşkınlıkla bakakalırken saçımı öptü ve masalı anlatmaya başladı.
"Bir varmış bir yokmuş... Her yerin karla kaplı olduğu bir kış günüymüş."
Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler masalını anlattıktan sonra sonuna geldi.
"Sonra prens yetişememiş ve prenses ölmüş. Prensesin kötü kalpli üvey annesi de sonsuza dek dünyanın en güzel kadını olmuş."
Ona tip tip baktım.
"Hayır yanlış biliyorsun, sonunda prens ve prenses sonsuza dek mutlu yaşıyorlardı."
Rüzgar gözlerini devirdi ve ardından iki koluyla beni sıkı sıkı sardı. Bu ağlamama iyi gelmişti, artık gözyaşlarım durmuştu.
"Hah. O yalnızca küçük çocuklar üzülmesin diye hazırlanmış bir son. Ben mutlu sonlara inanmam," dedi.
"Neden?" diye sordum tavana bakarken.
"Ben sonun olduğu bir yerde mutluluğun olabileceğine inanmıyorum."
İnternetin geleceği, örneğin Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler' deki sihirli ayna olmaktır. "Ayna ayna, söyle bana" diyeceğiz ve dostça bir yüz belirecek ve gezegenin bilgeliklerine erişebileceğiz.
Ron, Harry ve benim Muggle‘larla büyüdüğümüzü gayet iyi biliyorsun!" dedi Hermione.
"Küçükken bu tür hikayeler duymadık, biz 'Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler‘ ve 'Cindrella‘ duyduk -"
"O ne, bir hastalık mı?" diye sordu Ron.
Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler Değil Mi Bu?
Vaktiyle kara ormanda on iki kardeş yaşıyormuş. Bir gün genç bir kız, o ormandan geçerken yolunu kaybetmiş. Dolaşırken on iki kardeşin kulübesine rastlamış, içeri girerek ortalığı bir güzel derleyip toparlamış. On iki kardeş döndükleri zaman kulübelerine bir kızın uğradığını hemen anlamışlar. Seslenmişler, kız çıkınca, onu kardeşliğe kabul edip yanlarında alıkoymuşlar, ona her bakımdan kendileriyle eşitlik vermişler...
Sayfa 21 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
Apple?
Turing, arkadaşıyla beraber 1937'de gösterime giren Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler filmini izlemeye gitmiş ve çok etkilenmişti. Matematikçilerin bu filmden etkilenmeye meyilli olmaları ilginçtir; Gödel'de bu filme kafayı takmıştı. Fakat Turning bilhassa zehirli elmanın hazırlandığı sahneyi etkileyici bulmuştur:
'Elmayı karışıma daldır;
Ve izin ver ölümcül uyku içine sızsın.'
Sayfa 40Kitabı okudu
"Sana masal anlatmamı ister misin?" Bir an için ona şaşkınlıkla bakakalırken saçımı öptü ve masalı anlatmaya başladı.
"Bir varmış bir yokmuş... Her yerin karla kaplı olduğu bir kış günüymüş."
Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler masalını anlattıktan sonra sonuna geldi.
"Sonra prens yetişememiş ve prenses ölmüş. Prensesin kötü kalpli üvey annesi de sonsuza dek dünyanın en güzel kadını olmuş."
Ona tip tip baktım.
"Hayır yanlış biliyorsun, sonunda prens ve prenses sonsuza dek mutlu yaşıyorlardı."
Rüzgar gözlerini devirdi ve ardından iki koluyla beni sıkı sıkı sardı. Bu ağlamama iyi gelmişti, artık gözyaşlarım durmuştu.
"Hah. O yalnızca küçük çocuklar üzülmesin diye hazırlanmış bir son. Ben mutlu sonlara inanmam," dedi.
"Neden?" diye sordum tavana bakarken.
"Ben sonun olduğu bir yerde mutluluğun olabileceğine inanmıyorum."