Paramparçayım. Man'ın hikayesinin beni nasıl etkilediğini anlatabilsem keşke. Evlatlık, köksüz, coşkusuz büyümüş ve hala oldukça katı olan birisi Man. Dünyaya bakışı anlayış ve içtenlik dolu olsa, içinde çokça sevgi yer alsa da yetişme biçimi bunu göstermesini engelliyor. Bir bölümde bundan bahsediyor kendisi de. Maman'a seni özledim diye yazamam ama ne kadar çok şampuan markası gördüğümü anlatırım, onun saçlarını yıkamayı ne kadar çok özlediğimi kastederim. Ah Man ah!...
Luc ve aşk ile tanışması Man'ın hayatını çok başka bir noktaya çekiyor. İlk kez birini öpmek istiyor mesela. En küçük arzunun bile ne kadar kıymetli olduğunu görüyoruz.
Man'ın aşkının sonu bana çok şey düşündürttü. İkisinin de evli olması, engeller... Bazı şeyler doğru-yanlış diye ayrılınca ne kadar da zor geliyor insana.
Thúy'un dilinin eşsizliğini de dile getirmek isterim. Sayfaları şevkle çevirdim, okurken mest olmaktan bayılayazdım.
