"Ben kim olduğumu biliyorum da. O, benim güneşim olduğunu biliyor mu?.. Varsın bilmesin... "
-Pargalı İbrahim Paşa
Muhteşem Yüzyıl - 70. Bölüm
"Ben kendi gözyaşlarımda boğuldum. Hiç bir kalp bana sığınak olamaz artık..."
- Hatice Sultan ve Pargalı İbrahim Paşa Konuşması 💔
Pargalı İbrahim Paşa - Ben İbrahim
youtu.be/oOjDUBipwGM
Hatırlamak gizli bir ibadet benim için.
Günahlarımdan arınmak, masumiyete dönmek.
Ben İbrahim Manolis'ten olma Sofia'dan doğma, Pargalı dönme.
Dönmek nasıl bir şeydir? İnsan nereye döner? Döndüğü yer neresidir? Geriye dönmek var mıdır? Mümkün müdür yoksa kader sadece ileriyi mi gösterir?
Geldiğin döndüğün yer orda mıdır, bekler mi? Baksan görür müsün? Kalbin dönerken pusulan mıdır? Geçtiğin yerleri unutmadan, aynı yerlerden geçerek yine evin yolunu bulabilir misin? Geçtiğin deniz, vardığın liman, bulduğun yuva seni hatırlar mı? Seni koynuna alıp esirgeyip saklar mı?
Dönmek kabiliyet değil! Zarurettir İbrahim.
Ben ibrahim. Cenneti, cehennemi hep içinde taşıyan, kendi şeytanıyla dost, postun şeyhiyle müttefik ama hep tetik. Arafın yüce kapısının sadık bekçisi kapı kulu İbrahim. Sultan Süleyman'ın mahreminde sırrında ama hep sınırda olan İbrahim.
Hünkarının derin gözlerinde her gün kendi cenazesini seyreden ibrahim. Sultanının gözlerine baktıkça ölüme koşarak giden ölümüne kaza namazları kılınan İbrahim.
Ama yemine rağmen..! :((
Süleyman, İbrahim'i sonuna dek nasıl dinleyebildiğine kendisi de şaştı:
"Sus!.. Sus," diyerek yerinden sıçradı. "Bir daha bu sözleri dile getirmeyesin!"
Yüzü sararmıştı. Bir süre çadırın içinde volta attı. Sonra yine İbrahim'in yanına oturdu. Garip şekilde, kendini suçlu hissediyordu. Yakasına yapıştı onun:
"Bütün peygamberler ve evliyalar şahidim olsun," diye mırıldandı. "Kur'an üzerine yemin ederim ki, asla siyah kaftanla karşılanmayacaksın. Asla boynunu cellâda uzatmayacaksın. Gönlümü aydınlatan gözlerin, ben yaşadıkça cellât görmeyecek. İşte, Kur'an üzerine yemin ederim..."
Sayfa 343 - İnkılap YayıneviKitabı okudu
