Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
Bana öyle gelir ki, dünya yüzündeki asıl dostlar, asıl kardeşlerimiz aynı saniyede doğup aynı saniyede ölen kişilerdir. Onlara da ömrümüz oldukça rastlayamayacağız.
Sayfa 115Kitabı okudu
"Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi" hikayesinden...
"Milyonluk şehirlerde de yaşasa, insanoğlunun içinde yalnızlık, kendi içine çekilme, sinme günleri doludur. Bitişik doğmadığımıza göre içimizdeki sevinçleri, kederleri başkalarıyla her an paylaşmamıza imkân mı vardır? En yakınlarımızdan bile bucak bucak kaçtığımız, derdimizi kimselere söyleyemediğimiz günlerimiz olmaz mı?"
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
Daha çiftler meydanda yok. Ama neredeyse damlalar, denizi seyretmek bahanesiyle birbirlerinin gözlerinin içini seyredecekler. Bir genç kız örgüsünden, bir madam romanından gözlerini kaldırıp kanaların tatlı rengine, bahçıvanın avucundan çıkar gibi suların eleğim sağmasına dalıp tekrar önlerine bakıyorlar... Parkın gündüz hayatı başladı. Kaçmalı.
Sayfa 119Kitabı okudu
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
Karı koca, ana oğul, kardeş, baba, hep ayrı ayrı kederlenmez, üzülmezler mi ? Müşterek kederler, müşterek sevinçler ne kadar azdır. Kendi kendimiz kadar kim paylaşır derdimizi? Gün olur dost, sevgili, arkadaş, baba, ana, oğul, kardeş hep elimizi bırakıverir. Hem yapayalnız doğup kendi başımıza ölmüyor muyuz?
Sayfa 115Kitabı okudu
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
En yakınlarımızdan bile bucak bucak kaçtığımız, derdimizi kimselere söyleyemediğimiz günlerimiz olmaz mı?
Sayfa 115Kitabı okudu
Parkların Sabahı,Akşamı,Gecesi
Daha çiftler meydanda yok.Ama nerde ise damlarlar,denizi seyretmek bahanesiyle birbirlerinin gözlerinin içini seyredecekler.Bir genç kız örgüsünden,bir madam romanından gözlerini kaldırıp kanaların* tatlı rengine,bahçıvanın avucundan çıkar gibi suların elemsağmasına** dalıp tekrar önlerine bakıyorlar...Parkın gündüz hayatı başladı.Kaçmalı.
Gündüzün orası herkesin.Senin,benim,madamın,matmazelin,bebeğin ve tesbih çeken şişman adamın.Ama çitlembik ağacından karanlık indiği zaman evsizlerin ve serserilerindir.Park da işte ozaman bir ana kucağı kadar şefkatlidir.Bekçiler! İlişmeyin,uyandırmayın serserileri! Park onlarındır.Yalnız göz kulak olun,yeter.
*kana: teknenin suya batış durumunu göstermek üzere, geminin baş, orta ve kıç bodoslamalarına metre ya da kadem cinsinden olarak yazılan rakamlar.
**elemsağması: gökkuşağı.
Sayfa 92Kitabı okudu
Parkların Sabahı,Akşamı,Gecesi
Daha çiftler meydanda yok.Ama nerde ise damlarlar,denizi seyretmek bahanesiyle birbirlerinin gözlerinin içini seyredecekler.
Sayfa 92Kitabı okudu
Parkların Sabahı,Akşamı,Gecesi
Millet bahçelerinin sabahı,öğlesi,akşamı bir de gecesi vardır.Hele kim bilir Gülhane Parkı'nın gecesi ne güzeldir.Her zaman Şarlo ruhunda bir serseri düşünürüm.İnsanları delicesine sever ama onlardan korkar,kaçar,hep kötülük görür,hep itelenir,hep kakalanır.Gündüzleri yazıhanesi,kahvehanesi,akşamı birahanesi Gülhane Parkı'dır.Yalnız gecelerini halden anlayan bir ihtiyarın kahvesinde geçirebilir.Bir peykede yatar.Yaz geceleri yıldızların,kış geceleri karların altındadır.Ah,uykular! Parkta uyunan uykular!
İşte böyle bir serseri,bir gece Gülhane Parkı'nda kalır.Bekçiler güneşin batmasıyla beraber düdüklerini öttürür.O hintkirazı ağacının altında uyumuştur.Uyanır ki,aysız yıldızlı bir gece saçlarının üstünde.Ağaçtan,kediden,rüzgardan ürker.İçinr evler,çorbalar,aileler,hasretler yapışır yapışır kalkar.Tekrardan bir türlü uyku tutmaz.Sessizce hışırdayan yollarda yalnızlığı ile beraber birini gezdirir gibidir.Canı bir el tutmak ister.Bir ana hayali bir taflanın altından kalkar,üzerine doğrugelir.Çitlembiğin dibinde dedesi oturmuştur...
Sayfa 90Kitabı okudu
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
"Milyonluk şehirlerde de yaşasa, insanoğlunun içinde yalnızlık, kendi içine çekilme, sinme günleri doludur. Bitişik doğmadığımıza göre, içimizdeki sevinçleri, kederleri başkalarıyla her an paylaşmamıza imkan mı vardır? En yakınlarımızdan bile bucak bucak kaçtığımız, derdimizi kimselere söyleyemediğimiz günlerimiz olmaz mı?
Karı-koca, ana-oğul, kardeş, baba, hep ayrı ayrı kederlenmez, üzülmezler mi? Müşterek kederler, müşterek sevinçler ne kadar azdır. Kendi kendimiz kadar kim paylaşır derdimizi? Gün olur dost, sevgili, arkadaş, baba, ana, oğul, kardeş hep elimizi bırakıverir. Hem yapayalnız doğup kendi başımıza ölmüyor muyuz? Bana öyle geliyor ki, dünya yüzündeki asıl dostlar, asıl kardeşlerimiz, saniyede doğup aynı saniyede ölen kişilerdir. Onlara da ömrümüz oldukça rastlayamayacağız."
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
Milyonluk şehirlerde de yaşasa, insanoğlunun içinde yalnızlık, kendi içine çekilme, sinme günleri doludur. Bitişik doğmadığımıza göre içimizdeki sevinçleri, kederleri başkalarıyla her an paylaşmamıza imkân mı vardır? En yakınlarımızdan bile bucak bucak kaçtığımız, derdimizi kimselere söyleyemediğimiz günlerimiz olmaz mı? Karı koca, ana oğul, kardeş, baba, hep ayrı ayrı kederlenmez, üzülmezler mi? Müşterek kederler, müşterek sevinçler ne kadar azdır. Kendi kendimiz kadar kim paylaşır derdimizi? Gün olur dost, sevgili, arkadaş, baba, ana, oğul, kardeş hep elimizi bırakıverir. Hem yapayalnız doğup kendi başımıza ölmüyor muyuz? Bana öyle gelir ki, dünya yüzündeki asıl dostlar, asıl kardeşlerimiz saniyede doğup, aynı saniyede ölen kişilerdir. Onlara da ömrümüz oldukça rastlayamayacağız.
Sayfa 89Kitabı okudu
Parkların Sabahı, Akşamı, Gecesi
"İnsanları delicesine sever ama onlardan korkar, kaçar, hep kötülük görür, hep itelenir, hep kakalanır."
Sayfa 116Kitabı okudu