Giordano Bruno, yıldızları hapseden kirişlerin kırılmasını özgürleşme olarak görmüştü. La cena de le ceneri'de, dünyanın sonsuz bir nedenin sonsuz bir etkisi olduğunu ve tanrısal olanın yakınımızda olduğunu öne sürmüştü, "çünkü o, bizim kendi içimizde olduğumuzdan daha çok içimizdedir."