Ey sevgili umut,
o gün biz de bileceğiz
yaşam ve hiçlik olduğunu.
Sayfa 118 - 22 Mart 1950
Bize eşlik eden bu ölüm
sabahtan akşama,
uykusuz, sessiz,
eski bir pişmanlık
ya da saçma bir alışkanlık gibi...
Sayfa 118
Dış ses (Cesare Pavese): "İnsan olabilmek bambaşka bir olgu. Şans cesaret istek gerektiren bir olgu, özellikle dünyada başka hiç kimse yokmuş gibi yalnız kalabilme cesaretini gerektiren bir olgu..."
Sayfa 37
Acı çekmeseydim, bu güzel sözleri söyleyemeyecektim.
‘Öyleyse mutsuz bi insanım ben, suç ne bende ne de hayatın kendisinde’ sözü bu trajik ölçülebilirlik kuralıdır ve bir kere gücümüz tükendi mi, huzur içinde ölebiliriz.
Başkalarıyla bir arada olmaktan hoşlanmıyorum.
