Mutluluk tamamen senin yaratacağın ve içeriden dışarıya doğru yayılan bir şeydir. Bu yüzden onu başka yerlerde aramayı bırak. Kendi mutluluğunu yarat ve onu sevdiklerinle paylaş. Dünyanın sesini kıs, kalbinin ve ruhunun sesini aç. Bu seni doğru yola götürecek.
Sayfa 31 - Ayşegül DemirsoyKitabı okudu
'Bir insanın yaşamı nehir gibidir. Nehrin akışını değiştirmek için mücadele edebilirsin ama nehir sabittir ve en sonuna kadar kendi yolunu izler. Değiştirmeye çalışmak yerine nehrin sularının keyfini çıkar. Onunla savaşma. Onunla tazelen, onunla hayat bul ve onu paylaş. Ama sonunda ona bağlanma... '
Seversen sev ama kölesi olma
Gül, dolaş, paylaş çizgini aşma
Sayfa 66Kitabı okudu
Eskiden gizlenen veya su sebilinin yanında anlık gülüşmelerle iletilen duygular, artık "beğen" ve "paylaş"larla dijital peltemizde sonsuza dek muhafaza edildiğinden, kolektif yaşamlarımızın daha aşikar bir özelliği gibi görünüyor.
Sayfa 31Kitabı okudu
Üç yaşındaki kızımız ve ondan iki yaş büyük oğlumuzla birlikte uzun bir geziye çıkmıştık. Yollarda çocuklara meyve, çikolata vs. almak için sık sık duruyor, her defasında aldığımız şeyleri arka koltukta oturan çocuklara uzatıyor, elini önce hangisi uzatmışsa ona, "Al, bunu kardeşinle paylaş!" diyorduk.
Bir gün, izlediğimiz yolun ikiye ayrıldığı bir yerde kararsızlığa düştük. Sağdaki yolu mu, soldaki yolu mu izlememiz gerekiyor derken, eşimle aramızda tartışma çıktı. Direksiyonun başında ben oturduğum için gaza bastım ve arabayı, kendi dediğim yöne çevirdim. Eşim, benim bu davranışıma çok içerledi, yüzünü astı ve başını öte yana çevirip benimle hiç konuşmadı.
Aramızdaki gerginliği anlayan çocuklarımızdan küçük kızımız, arkadan uzanıp annesini öptü ve elindeki bir çikolata parçasını uzatarak ona, "Al anneciğim, bunu paylaş!" dedi. Onlarca kilometre yolu eşimle tek sözcük konuşmadan gergin ve dargın bir biçimde geçirmiştik. Kızımızın bu davranışı eşimin kalbini yumuşattı ve eşim elindeki çikolata parçasını ikiye bölerek birini bana uzattı, sonra da kendi uzanarak beni yanağımdan hafifçe öptü. Benim inadım yüzünden girdiğimiz yolun yanlış yol olduğunu, ancak yaklaşık yüz kilometre gittikten sonra anlayabildik. Geri dönerek, yanlış girdiğimiz yolun başına kadar gittik. Eşimle inatlaşmam yüzünden çok zaman yitirmiştik; ama buna değmişti. Çünkü bu inatlaşma nedeniyle de olsa, kızımızdan çok değerli bir ders almıştık. Gezimizin o olaydan sonraki bölümü, daha da büyük bir mutluluk içinde geçti.
#MUTLAKAOKU
KAĞIT BARDAK..;
Eski bir bakandan bir konferansta konuşma yapması istenmişti.
Elinde kağıt kahve bardağı ile kürsüye çıktı ve konuşmasına başladı.
Ama kafasının başka yerde olduğu sanki anlaşılıyordu.
Daha bir iki cümle söylemiş iken durdu, kahve bardağından bir yudum aldı ve sonra bir süre bardağı kaldırıp baktı.
Derin bir nefes
