İl ve 'ilçeler arasındaki rekabet gittikçe ar tıyordu. Bu ezelden de böyleydi. Her bölge, milletvekili
kendi yöresinden çıksın istiyordu. Bir ilçenin delegesi diğer ilçeye ancak özel hesaplar, pazarlıklar sonucu oy veriyordu. Yoksa canı pa hasına olsun oy vermiyordu. Bir bölgeden diğe rine oy kaçıran delege anlaşılırsa ihanetle suç lanıyordu. Sözkonusu durum bir bakıma oy ka fatascılığıydı. Diyelim ki küçük bir ilçenin dele ge sayısı az, en iyi aday adayına da sahip olsa ellerinden birşey gelmiyordu. Beri yandaki is terse odun olsun seçiliyordu.
Sayfa 38 - 1978 yüce yayınlarıKitabı okudu
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
1916 Ayaklanması, bir taraftan Arap ve Müslüman kamuoyu nezdinde İttihatçı yönetimin gayriislâmî uygulamaları gerekçe gösterilerek meşrulaştırılmaya çalışılırken diğer taraftan İngilizlerle gizli pazarlıklar sürdürülerek siyasî kazanım hesapları yapılmak suretiyle kendi içinde tezatlar taşıyan bir karaktere sahip olmuştur.
"... Kimse Luis'in, bir yandan kendi hayatlarını harcadıkları şeylere karşı koymaya cesaret ederken, buna rağmen her zaman batmamayı başarıp pazarlıklar ve rezilliklerden uzak durmasını affedemiyordu."
Sayfa 342 - KırmızıkediKitabı okudu
Mehmet Ali Paşa Mısır'da Osmanlı Devleti için büyük bir tehlike arz ediyordu. Reşit Paşa, Mısır meselesinde İngi lizlerin yardımlarını temin etmek bahanesiyle Balta Limanı'ndaki yalısında dört gün süren ve çok gizli tutulan pazarlıklar sonucun da 17 Ağustos 1838'de Osmanlı-İngiliz ticaret antlaşmasını imzaladılar. Mustafa Reşit Paşa bu antlaşma ile ilgili bir yazısında "İlk defa hücuma uğradığını ve siyasi düşmanlarının en ağır tenkitlerine maruz kaldığım antlaşma budur" diye yazıyor.
Sayfa 124Kitabı okuyor
Bundan böyle itikatı, karışık bir batıl inanç yığınından başka bir şey değil. Saplantı ile dualar ediyor, boş pazarlıklar, yüreklendirici sözler…
Sayfa 142
Hukuk yoksa...
Hukuk yoksa aslında sistem yoktur. Kirli pazarlıklar ve bayağı alışverişler vardır.
Sayfa 66 - EverestKitabı okudu
Hermes'in düz mantık ahahaha
"Apollo’yu uzun zamandır tanırım. Bencil, benmerkezci ve kabadır ama çok da yalnız.”
“Belki de bencil, benmerkezci ve kaba olmasaydı yalnız kalmazdı.”
“Demek istediğim şu ki arkadaş istiyor. Evet, arkadaş edinmek için pazarlıklar yapmak zorunda olması biraz acınası ama fark etmediysen diye söylüyorum, Apollo samimi ilişkiler konusunda bir şey bilmiyor. O yüzden âşıklarıyla ilgili s*çıp batırıyor.”
“Daha iyi olmayı denemiyor bile.”
“Çünkü yapmasına gerek yok. O bir tanrı.”
“Bu bahane değil.”
“Ancak yine de bir bahane.”
Martı YayınlarıKitabı okudu
Cumhuriyet idaresinin ve ideolojisinin dinle alakalı bahislerde hiç değişmeyen bazı katı tarafları ve bilerek bütün tarihi boyunca muğlak ve müphem bırakılmış bölgeleri olmakla beraber bazı alanlarda değişikliklere, tashih ve tadillere gittiği dönemler de olmuştur. Cumhuriyet dönemini Cumhuriyetin ilânıyla değil de Millî Mücadele ve Ankara'da
Sayfa 6Kitabı okudu
Esasen Abdülhamid,mizaç bakımından amcasının taban tabana zıddıdır.
Evvela vücutça:Abdülaziz uzun boylu, şişman,gözleri parlak,alnı dar,kanlı canlı bir zat;
Abdülhamid, aşağı yukarı kısa boylu,sıska ve biraz kambur.Teni esmere yakın, kocaman bir burun,derin göz çukurlarında kaybolan gözler.
Amca zevklerinde aşırı,yeğen kanaatkâr ve nefsine hâkim.Manevi bakımdan da tam bir zıddiyet:
Abdülaziz padişahlık görevini ihmal etmişti.Abdülhamid lüzumundan fazla padişahtı.
Yegane karar mercii kendisiydi.Bütün işler Yıldız Sarayı’nda çözümlenir,bütün pazarlıklar orada yapılırdı.Bitmez muhabereler yüzünden kendini de tüketir, kâtiplerin de canına okurdu.Abdülaziz,deminde söyledik,herkese güvenirdi.
Abdülhamid'in kimseye itimadı yoktu.Baş başa verip kazan kaynatmasınlar, fesat çıkarmasınlar diye nazırlarını gözünün önünden ayırmaz,onları sadık birer bende haline getirmek isterdi.
Abdülaziz sabırsızdı.Devlet işlerinden söz açan başvekilini sonuna kadar dinlemez,hiçbir şeyi nihayetine kadar okumazdı,hatta methiyeleri bile. Abdülhamid her şeyi okurdu: Bütün mektupları,bütün jurnalleri,liberal Avrupa basınının aleyhinde döktürdüğü en zehirli hicivlere varıncaya kadar eline geçen her şeyi,hem de tek satır atlamadan okurdu.Vatanperverlerin yazlıkları da caba. Yüzde yüz inanmıştı ki,devlet ellerine tevdi edilen mukaddes bir emanettir.Başlıca vazifesi:emaneti olduğu gibi muhafaza etmek ve gelecek
nesillere hesap vermektir.
Sayfa 126
