"İşe gidiyorlar."
Bunda olağandışı bir şey olmadığını anlayamıyor. "Ne olduğunu bilirsin iş bu," diye yineliyorum. "Pazartesi sabahı, hepsi yarı uykulu. Kim pazartesi sabahı gülümseyerek işe gidebilir?"
"Tümüyle bitmiş gibi görünüyorlar," diyor. "Hepsi sanki ölü gibi. Sanki cenaze alayı."