Pek.

Öykülerin illa ki bir derdi ve önermesi varsa eğer ve bu şahsileştirilebiliyorsa, yazarın anlattığından fersah fersah öteye gidebiliyorsa, benim için "ölenlerin adını unutma, türkülerin, meydanların" dizelerine sahip şarkının ikiz kardeşi olmuştur. Sloganın estetiğinden kopmamış ama sloganvariliğe de yaklaşmamış öykülerdi. Mücadelenin kıyısındaki tanık yaşamların da anlatılması gerektiğini düşünmüşümdür, bence o yönde de güzel bir örnek.
Kitapta bazen metafor yağmuruna tutulduğunuzu düşünebiliyor, keşke yazar bunları başka öykülerine de dağıtsaymış, hissine kapılabiliyorsunuz. Bu da anlatının gerçekliğinden kopmanızı sağlayabiliyor.
Tarz meselesidir ama devrik cümle cömertliği biraz azalsa nasıl olur diye düşünmeden de edemedim. Şiirselliğe elbet katkısı vardır ama bazen akıcılığa istemeden ket vurabiliyor.
Öte yandan Dicle'ye yedi keşke, selamlama rutinleri ve buna benzer
pek çok Diyarbakır rituelini çok güzel yansıtmış. Yazar ileride çok güzel büyülü gerçekçilik eserleri çıkarabilir hissi uyandırdı. Hayattan cebine attığı detayları yerli yerinde ve sade kullanımı da dikkat çeken bir özelliği.
Okumam için ısrar eden arkadaşıma teşekkür borcumdur ;) Sırada Ayna Çarpması var.

Kitaba ilk başladığımda bu kadar iyi olduğunu tahmin etmemiştim açıkçası. Yapılan yorumları görünce abartılıyo mu acaba diye düşünmeden edemedim lakin hiç de öyle değilmiş. Kesinlikle abartılmıyormuş . Öyle bile olsa bunu sonuna kadar hak ediyor. Kitaptan çok kısa bahsetmem gerekirse adı üstünde irade terbiyesi. İradenizde zayıf olan yönler ne? Bunları düzeltmek için neler yapabilirsiniz. İşte bunları bize anlatan bir eser. Kitabın genel içeriği böyle. Ben başka bir şeye değinmek istiyorum asıl. Kitabın bende yarattığı değişime. Kendi adıma genelde bu tarz kişisel gelişim kitaplarından pek verim alamam. Okurum fakat içinde yazanları uyguladığım pek söylenemez. İrade Terbiyesini bu konuda ayrı tutmam gerekir. Her şeyim değişti çok farklı bir insan oldum demicem tabiki. Fakat şunu söyleyebilirim bu kitap bende bir şeyleri değiştirme isteği uyandırdı. Özellikle bu benim kitabın en sevdiğim yanı oldu. İrademin hangi konularda zayıf olduğunu ne yapmam ne yapmamam gerektiğini bu kitap sayesinde öğrendim diyebilirim. Bir iki değişiklik bile yaptım. Yapmasaydım da bişey değişmezdi hiç vicdan azabı çekmezdim desem yalan olurdu heralde. Bu vicdan azabını sadece kitapta yazanları uygulayıp uygulamamakta yaşamadım kitabı anlama konusunda da yaşadım. Kitap okurken kafam başka yerlere dalıp bir cümleyi bile geri dönüp okumaktan aciz olan ben gittim 10 15 sayfayı döndüm tekrar okudum. İrademi daha kitabı okurken bile terbiye eden bir kitap. Nasıl bir kitapsa artık her açıdan hakkını vermek istiyosunuz.. Vermeyince içiniz rahat etmiyor. Aman işte okudum bitti deyip kenara atamıyor insan. Atmamalı. Velhasıl hala kitabı okumadıysanız okuyun ve okutun. Sonra tekrar tekrar okuyun :))