Hayatını nasıl yaşayacağın sadece seni ilgilendirir. Fakat unutma, yüreklerimiz ve bedenlerimiz bize sadece bir kez için verilmiştir. Çoğumuz ister istemez, sanki yaşanacak iki hayatımız varmış; birisi taslak, öteki mükemmel versiyonmuş ve ikisinin arasında bir sürü versiyonlar varmış gibi yaşarız. Ama sadece bir tane vardır. sen bunu anlayamadan yüreğin yıpranır ve vücuduna gelince, ona bakacak pek kimse kalmayacağı, yaklaşmak isteyenin hiç olmadığı bir noktaya varırsın.
Sayfa 222
Aristo, Fizik'inde "şimdi" dediği tek tek anlar ile Zaman arasında ayırım yapar. Tek tek anlar, tıpkı Aristo'nun atomları gibi bölünmez, parçalanmaz şeylerdir. Zaman ise, bu bölünmez anları birleştiren çizgidir. Zaman'ı, şimdileri birleştiren çizgiyi, Tarık Bey'in "unut" öğüdüne rağmen ne kadar gayret etsek
Sayfa 269 - Yapı Kredi Yayınları, 36.Baskı, Eylül 2023
Pek çoğumuz farkında olmadan annemizin yerine getirmediği ihtiyaçlarımızın partnerimiz tarafından karşılanmasını bekleriz. Bu yanlış yönlendirilmiş beklenti, başarısızlığın ve hayal kırıklığının yolunu açar. Partnerimiz, ebeveyn gibi davranmaya başlar ve karşılanmamış ihtiyaçlarımızı tatmin etmeyi denerse romantik ilişki uçup gidebilir. Partnerimiz ihtiyaçlarımızı karşılamazsa bu durumda kendimizi ihanete uğramış veya ihmal edilmiş hissedebiliriz.
Sayfa 198Kitabı okudu
Büyüdük ama hâlâ başımızın hafifçe okşandığı bir hayat diliyoruz biz.
5 veya 6 yaşlarındayım. 2 yaşındaki kardeşim evden çıkıp gitmiş köyün arasına oyun oynamaya. Fırlamaydı kerata. Kişiliği neredeyse bende silinmeye yüz tutmuş hacı dedemi hatırlıyorum. O sırada balkonda rengi güneşten kreme çalmış sandalye üzerinde oturuyor. Ben geldim o sıra.
Çoktan...
Kotti’deki kadınlardan birinin bana söylediği bir şeyi çok düşündüm. Daha önce bahsettiğim gibi, Türkiye’nin bir köyünde büyümüştü ve köyün tamamını evi gibi görüyordu. Avrupa’ya geldiğinde ise yalnızca kendi dairesini evi gibi düşünmesi gerektiğini öğrenmiş ve kendini yalnız hissetmişti. Ama protesto başladığında, konut projesinin tamamını ve orada yaşayan herkesi evi gibi görmeye başlamıştı. Otuz yıldan uzun süredir kendini evsiz hissettiğini fark etmişti; şimdiyse yine bir evi vardı. Günümüz batı dünyasında pek çoğumuz evsiziz. Kotti‘deki insanların bunu görüp bir çözüm yolu bulması için ufak bir itici güç -bir anlığına bağ kurmak yeterli olmuştu. Ama birinin ilk el uzatan kişi olması gerekmişti. Genç halime bunu söylemek isterdim. Şimdi etrafındaki diğer yaralı insanlara dönüp onlarla bağ kurmanın, bu insanlarla birlikte bir ev, birbirinize bağlı olduğunuz, hayatlarınızda beraberce anlam bulduğunuz bir yer inşaa etmenin bir yolunu bulmalısın. Çok uzun süredir kabilesiz ve bağlantısız yaşıyoruz. HEPİMİZİN EVE DÖNME ZAMANI GELDİ...
Aristo, Fizik'inde "şimdi" dediği tek tek anlar ile Zaman arasında ayrım yapar. Tek tek anlar, tıpkı Aristo'nun atomları gibi bölünmez, parçalanmaz şeylerdir. Zaman ise, bu bölünmez anları birleştiren çizgidir. Zaman'ı şimdileri birleştiren çizgiyi, Tarık Bey'in unut öğüdüne rağmen ne kadar gayret etsek de aptallar ve hafızasızlar hariç kimse bütünüyle unutamaz. Hepimizin yaptığı gibi mutlu olmaya ve Zaman'ı unutmaya çalışır ancak insan.
Yaşadığım hayat, Zaman'ı yani Aristo'nun şimdi dediği anları birleştiren çizgiyi hatırlamanın çoğumuz için pek acı verici olduğunu bana öğretmiştir. Anları birleştiren ya da müzemizde olduğu gibi, anları içinde taşıyan eşyaları birleştiren çizgiyi gözümüzün önüne getirmeye çalışmak, hem çizginin kaçınılmaz sonucunu, ölümü hatırlattığı için hem de çizginin kendisinin -çoğu zaman hissettiğimiz gibi- pek bir anlamı olmadığını yaşımız ilerledikçe acıyla kavradığımız için üzer bizi.
Sayfa 269
Amerika itlerinin elinde Esir Olan Bacının mektubu Subhanallah!
Nur bacının Ebu Gureyb’den yazdığı mektubu:
Bismillahirrahmanirrahim
Allah için bizleri öldürün!
Halkıma, Ramadi’nin, Halidiye’nin ve Felluce’nin insanlarına; erdem ve onurlarını kaybetmeyen tüm dünyadaki insanlara…
Bu size, AmerikanSiyonist hapishanesi Ebû Garib’ten kardeşiniz Nur’un mektubudur.
İnanın buradaki aşağılanmayı, sefaleti ve
Yaşadığım hayat, Zaman'ı, yani Aristo'nun şimdi dediği anları birleştiren çizgiyi hatırlmanın çoğumuz için pek acı verici olduğunu bana öğretmiştir.
.. Oysa 'şimdi' dediğimiz anlar Çukurcuma' ya akşam yemeklerine gitmeye başladığım günlerde olduğu gibi, Füsun'un bir gülümseyişiyle, bazan bir yüzyıl yetecek kadar mutluluk verebilir bize. "