*Alıntı*
Öğretmeni soruyor çocuğa:
- Canlılar kaça ayrılır?
- Dörde ayrılır öğretmenim “ diyor çocuk..
- Bana yanlış gibi geldi ama say bakalım...
- Bitkiler, Hayvanlar, İnsanlar, Çocuklar...
- Çocuklar da insan değil mi oğlum?
- Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim...
- Peki, şimdi yeniden say bakalım...
.
- Bitkiler, Hayvanlar ve Çocuklar...
- Oğlum insanlara ne oldu?
- Düşünebilenleri hep çocuk kaldılar, düşünemeyenleri de hayvanlaştılar öğretmenim .
Egonun varlığı bir yere kadardır. Kendini tanımış zanneden insanların bir açığıdır. Çünkü onu takip eden bir kavram vardır; süper ego. Süper ego bir nevi öğretidir ve bence tasavvufla bir ilişkisi vardır. Ego ben bunu yaparım derken süper ego bunun tam olmadığını söyler. Dahi yapılması gerekeni tembihler. Ben egoysam benim öğretmenim süper egodur. Egolu insan her şekilde kendini varsayarken id onu ele verir; süper ego sınır çizer. Yani sınırsız olduğunuzu sandığınızda bile idealize edilmiş düşünceler bu sınırı çizer. Peki bu idealize edilmiş düşünceler kimin düşmanıdır?
Bazı duyguları yazıya dökebilmek zordur. Yazdığınızda duyguları ifadesiz aktarırsınız. Bu yüzden duyguları konuşarak ifade etmeyi tercih etmek doğru gelir. Jestlerin, mimiklerin, bakışların çok şey anlattığına inanan bir insan olarak duygularımı, inandıklarımı konuşarak ifade ederim. Ancak bazı durumlar vardır ki yazmanın daha etkili olacağını