Peki ya yeryüzü ? Dünya, bütün insanların el ele verip hep birlikte şarkı söyleyecekleri bir bahçeye dönüşebilecek mi ? İnsanları birbirinden ayıran duvarlar var, bu duvarlar ne zaman yıkılacak, sosyal adalet rüyaları ne zaman gerçekleşecek? Ne zaman insanoğlu sonsuz bir özgürlüğe kavuşacak?
İnsan bu kadar ölünün arasında dayanılmaz bir utanç duymadan yaşayamaz. Mars savaşçıyı savaş suçlarından arındırır diyorlar, peki ya savaşçı olmayanları, savaşılmasını istememiş olsalar da savaşın onlar adına yapıldığı söylenen insanları bu suçlardan kim arındıracak?
Sayfa 180
Günah keçisi zaman, peki ya sen hangi zaman?..
Birşeyler ters gidiyor olmalı, neredeyse birçok insan kendini bulunduğu zaman dilimine ait hissetmiyor ve geçmiş dönemin mimari, yazınsal, görsel eserlerine yönelik kuvvetli özlem duygularıyla dışa vuruyor u'mutsuzluğunu. Geçmişe dönüp baktığınızda, araladığınızda tozlu süreçleri çok da parlak olmayan yıkımlar, kıyımlar, trajediler had safhada. Her biri kendi dönemine damga vuran yazın insanları sanat icracıları ciddi melankoliler içeren eserlerle başat rol üstlenmekte. Dövündüğünüz dönemler de kendi insanlarının sancısıydıydı yani. Çağ bütünüyle çirkinleşmiş değil, tüm problemleri sınırlı zamanlara indirgeyerek çözümlemeye çalışan insanoğlu benzer doğrultuda çözümler üretirken de aceleci. Kök sorunlar belirlenmeden suni müdahalelerle kalıcı çözümleri yok sayan tutumlar problemlerin doğurduğu sonuçlardan şikayet etmekte. Herkes aynı anda yanlış zamanda bulunmuş olamaz değil mi? Bir terslik olmalı.
Her dönemin melankoli barındıran eserlerinin yanısıra güçlendirici müdahale edici yaklaşımlar içeren eserleri de olmalı. Sıkıldım hayatın tekdüzeliğinden dem vuran, şikayet edebiyatından çözüm var, burda, en azından bu diyebilen sözcülerle, icracılarla karşılaşmak dileğiyle.
