Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.12
Pelin Varol
Pelin Varol
@pelinpsv
372 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
İklimler'de birinci bölümde Philippe karakterinin Odile ile yaptığı ilk evliliğini kendi bakış açısından, ikinci kısımda ise diğer evliliğini ikinci eşi Isabelle'in ağzından okuyoruz.
İklimler, bana göre güzel bir aşk kitabıydı. Yalnız bu kitapta iki tarafın da birbirine sonsuz, bitmek tükenmek bilmez bir aşkla ve bağlılıkla tutkun olduğunu
915.jpg){kind=small}
Okumak için çok geç kalmışım!
20. yüzyılın sonlarında ABD ve Sovyet Rusya arasında uzaya giden ilk devlet olma yarışı kıyasıya bir rekabete dönüşmüşken hiç kimsenin tahmin edemeyeceği bir şey olur: Devasa uzay gemileriyle ‘uzaylılar’ dünyanın en büyük şehirlerinin tepesinde görünürler. İnsanlar nasıl gözüktüklerini veya hangi formda olduklarını dahi bilmedikleri bu
Son kısımlara doğru *SPOILER* içerebilir. Aman dikkat edelim!
Uğultulu Tepeler ve Thrusscross Çiftliğine’ne doğru geçmişe uzanan derin bir yolculuk.
Emily Brontë’nin tek ve ölümsüz eseri diyebiliriz sanırım. Klasikler arasında olmasına rağmen, ki ben çok da iyi ve istikrarlı bir klasik okuyucusu olamadım hiçbir zaman, oldukça akıcıydı ve benim açımdan hikayenin içine çekilmek hiç de zor olmadı. Uğultulu
Okur Takip Önerileri
Yine güzel!
Son kitap da çerez gibi bir anda bitince bu seriye yeniden ara vermek durumunda kalıyorum diye üzüldüm açıkçası. Serinin üçüncü kitabında Stephen'ın halihazırda var olan birkaç sorunu, suretlerinden Armando'nun kaybolması ve seneler önce Stephen'a büyük yardımlarda bulunup sonra ortadan kaybolan Sandra'dan gelen yeni bir mesajla daha ciddi bir hal kazanıyor. Okuması o kadar keyifli ki. Özellikle kemik kadro Ivy, Tobias ve J.C.'nin birbirleriyle ve Stephen'la olan iletişimi her daim tebessüm ettirecek cinsten. Tabii bu sefer kitapta aynı zamanda hüzünlendirecek birçok şey de var. Kitapla ilgili ipucu vermek istemiyorum ama şunu söyleyebilirim ki kesinlikle okurken insana zevk veren güzel bir macera Lejyon'unki. Olur da bir gün diziye uyarlanırsa-ki bunu çok isterim- eminim birçok insan seve seve izler.
*Kitapla ilgili tek sorun ilk iki kitaptan daha küçük bir boyutta basılmış olması. Akılçelen Kitaplar neden mis gibi giderken böyle bir değişiklik yaptı bilemiyorum ama keşke yapmasalarmış. Kitaplıkta son kitap diğerlerinin yavrusu gibi kaldı :(
Harika bir kitap! (İnceleme spoiler içerebilir.)
Kitabın son sayfasını da okuyup kapağını kapattıktan sonra öyle bir yumru oturdu ki boğazıma... Kitabı aslında bayramda okumaya başlamıştım fakat o zamanki yoğunluktan dolayı çok fazla elime alamamıştım. Fırsat bulup yeniden başladığım anda da tam tersi şekilde elimden bir an olsun bırakamadım. Acıların biri bittikçe diğeri başladı. Kitabın
Resmen uzun zamandır en çok yüreğime dokunan kitap! Nasıl sevdim, nasıl beğendim, nasıl bir hüzünle okudum anlatamam. Kitabı okurken sanki film izliyormuş gibi hissettim. Her şey gözlerimin önündeydi. Zeze'nin yaşamına dahil oldum. Onunla üzüldüm, sevindim, umut ettim ve hayal kırıklığına uğradım. Sonunda gözyaşlarımı tutamadım. Kimi zaman çok haylaz, kimi zaman çok akıllı... Ama en önemlisi kocaman bir yüreğe sahip. Bazen fazla yaramaz olabilse de en nihayetinde o yalnızca beş yaşındaki bir çocuk... Yaşadıkları ve düşünceleri ona, onun yaşına öyle büyük ki. Öğretmeni Cecilia Paim'e karşı böyle düşünceli, nazik ve sevgi dolu oluşu, hayal gücü, zekası ve daha birçok şey. Zeze gerçekten de kalbimin derinliklerine dokunan bir kitap karakteri oldu. Garip bir burukluk hissettim. O kadar çok diledim ki mutlu olmasını. Okumak için fazla bile gecikmişim. Zeze'nin öyküsünü mutlaka okuyun, hatta mümkün olan en yakın zamanda yapın bunu.
Yalnız kaldınız sanırsınız,
Biliyorum.
Yalnız bırakılmışsınız,
Biliyorum.
Ötesi yok.
Yalnızlık paylaşılmaz...
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Çok fazla şiir okuyan biri olmasam da artık şiir kitaplarına da yer vermek istiyordum. Özdemir Asaf'ın iyi bir seçim olacağını tahmin etmiştim ve oldu da. Zaten şairlik çok büyük bir vasıf, diyecek söz yok. Şiirlerini çok çok sevdim. Beğendiğim çok fazla şiir ve alıntılamak istediğim birçok dize vardı kitapta. Yakın zamanda devamı gelecektir umarım Özdemir Asaf şiirlerinin tadına varmanın. Bence benim gibi fazla şiir kitabına sahip olmayan ama okumak isteyenler için güzel bir başlangıç kitabı olabilir.
"Tam olarak fark neydi? Kendi kendine düşündü; hangi insanların çizgili pijama, hangilerinin üniforma giyeceğine kim karar vermişti?"
İnsanların dinlerine, dillerine, ırklarına, renklerine, dış görünüşlerine, inanç ve görüşlerine göre ayrıştırılması maalesef yanlış olduğu kadar yaygın da.
Önce kitabını okumak istediğim halde dayanamayıp
İnsanlara, kişisel görüşlere, farklı düşüncelere ön yargıyla yaklaşmak o kadar kolay ki. Kimse kendinden olmayanı anlamak istemiyor. Kimse ucu ona dokunmuyorsa bir iyilik yapmak, taşın altına elini koymak istemiyor. Genelleme yapmak; insanları iyi-kötü olarak değil de şuralı, buralı, bu dine mensup, bu görüşü savunuyor diye ayırmak kolayımıza geliyor. Bazen kurunun yanında yaş da yanabiliyor. Kitabın konusunu az çok herkes biliyordur o yüzden konudan bahsetmeyeceğim. Yazarı pek tanımıyorum açıkçası, iyi bir kitapla başlangıç yaptım mı yapamadım mı kestiremiyorum. Birkaç kişiden yazara ait güzel öneriler aldım. Umarım devam ederim ve daha güzel kitaplarını da okurum Zülfü Livaneli'nin. Kitabı sevdim, kısa sürede okudum, oldukça akıcı. İnsanın okurken içi burkuluyor. Benim dert diye saydıklarım da dert mi diye geçirdim açıkçası içimden. Adına yakışır bir şekilde gerçekten de insanı huzursuzluğa boğan bir kitap. Okudukça, anlatılan acıya tanık oldukça ve bahsi geçen kişilerin bu acılara karşı hissizleşmiş halini anladıkça insan garip hissediyor. Tam bir inceleme oldu mu gerçekten bilmiyorum ama içimden bunları yazmak geldi. Bence okuyun, hiçbir şey kaybetmezsiniz. Hatta yeni bir bakış açısı kazanırsınız belki de.
Halil Cibran'ın okuduğum ilk ve bildiğim kadarıyla en bilinen kitabı. Kitabı çok sevdim ve herkese gönül rahatlığıyla tavsiye edebilirim. Kitabın içinde aşka, dostluğa, özgürlüğe, sevinç ve kedere, dine, ölüme, kendini bilmeye ve daha birçoklarına dair nasihat sayılabilecek düzeyde kısa bölümler var. Betimlemeler, anlatım şekli çok güzel ve yerinde. Hem kısa, hem öz, hem düşündürücü. Kitaptan bir sürü alıntı aldım ve paylaştım, ki paylaştığım kadar da daha paylaşmadığım güzel cümleler çıkar bu güzel kitaptan. Daha ne diyebilirim çok güzel öğütler içeriyor, kişisel gelişim yönünden faydalı sayılabilir. Kesinlikle yeniden okunabilir ya da açıp açıp beğenilen kısımlara yeniden bakılabilir. Halil Cibran okumaya devam etmek isterim, öneriniz varsa eğer belirtirseniz sevinirim :)
Brandon Sanderson'ı çok merak edip Sissoylu'da yazımını beğendiğimden midir nedir çok büyük bir merakla ve istekle Lejyon'u okumaya başladım ve kitabı aynı ölçüde sevdim de. Brandon Sanderson bence yine çok iyi bir iş çıkarmış, her kitabını okumak istiyorum senin adam! Kitabın baş karakteri Stephen Leeds ya da bilinen ismiyle Lejyon sıra dışı bir zihinsel rahatsızlığa sahip. Stephen Leeds halisünasyonlar görüyor ve bu halisünasyonlarla 49 odalı bir köşkte yaşıyor. Hatta halisünasyonlarından birinin de bir halisünasyonu var, ne acayip değil mi? Lejyon halisünasyonları sayesinde çok yetenekli, bilgi sahibi ve tabii aynı zamanda şizofren biri olarak görülüyor. Oysaki işler tam olarak öyle değil. Karakterimizi, halisünasyonları ve onların birbirleri ile olan diyaloglarını çok sevdim. Bence bir şans verebilirsiniz, hele ki hiç Brandon Sanderson okumadıysanız ama okumak için fırsat kolluyorsanız.
