Herkes İçin Siyer(7.Bölüm)
✓Ön yargı insanın ocağını batırır karşısında ki peygamber dahi olsa
✓ALLAH Firavun'un sarayindan Musa yi çıkaracak
✓Erkam b.ebil Erkam 18 yaşına girmiş ve aynı zamanda yeni evlenmiş bir gençtir.
✓Efendimiz Kabe'nin bahçesinde oturmuş insanlar beni heryerde engelliyor ne yapacm diye düşünürken Erkam b.ebil Erkam gelir efendimizle konuşur iman
Talha b. Ubeydullah; Şehidü'l Hayy / Yaşayan ŞehitMuhammed Emin Yıldırım · Siyer Yayınları · 20201,428 okunma
Lütfen oku!
🌀NE KADAR GÜZEL BİR ÂDET🌀*
.
MUTLAKA OKUYALIM....
*🌀Zamanın birinde bir hanım bütün sene boyunca hazırlanır,*
*🌀 Rebi-ül Evvel ayı geldiğinde*
*"Peygamber(sav) Efendimiz'in doğduğu aydır"* *diyerek*
-Hz. Peygamber Efendimiz bir Hira mağarasında ilk vahyi aldığında
bir de Mirâca çıktığında semâ etmişti. İki kolunu yana açmıştı. Semâ
ilahî aşkın taşkınlığında Allah'a iki kulaç (iki yay) yaklaşmak demektir.
Kollar bunun için açılır. Necm suresi 9. Ayette: "Aralarında iki kulaç
mesafesi kalıncaya kadar, hatta daha da yakınına" buyrulmuştur. Hz.
Peygamber Miraç'a yükselirken Sidretü'l Münteha'da durdu ve
buradan öteye geçemeyeceğini bildirdi. Yolculuğa Resulullah tek
başına devam etti. Allah'ın öyle yakınına geldi ki aralarında iki kulaç
mesafe kaldı, işte semâda ki iki kulaç budur. Semâ eden âşık şunu
ifade etmektedir. "Rabbim, senin aşkınla yandım, sana kavuşmayı
özledim ve iki kulaç yakınına kadar geliyorum. Nur yolumu aç,
rehberim ol."
eng
"Hallowed are the Ori"
"The Book of Origins. Blessed are the Ori." What is written on the cover of the Book of Origin.
"Truth is the beginning of the Path."
"Blessed are those that deliver us from evil."
"Hallowed are those who walk in unison."
"Sanctus Ori." Translation:
Haşan ve Hüseyin'i seven, beni sevmiştir; onlara kin tutan da bana kin tutmuştur."buyurdu. Peygamber Efendimiz, Hz.
Haşan ve Hz. Hüseyin'in gönüllerince oynayıp eğlenmeleri için onlara eşlik eder, bir çocuk gibi onlarla birlikte oyunlar oynardı. Hz. Hüseyin, Rasulullah'dan deve olmalarını istediklerinde hemen yere eğilir ve onları mübarek sırtına alırlardı. Arkasından da "Bundan güzel deve olabilir mi?"
buyururlardı.
Sevban, bir gün kaldığı evin kapısının önüne oturmuş ve şöyle düşünmeye başlamıştı:
"Ben burada, Allah Resülü'nûn yanında Medine'de olmama rağmen, O'nu birkaç saat görmesem dünyam kararıyor, ne yaptığımı bilemiyor, adeta yemeğe acıktıgım gibi O'na acıkıyorum. Peki, yarın ahirette cennete girsem bile, Efendimiz bir peygamber oldugu için
Mısırlı bir adamın kalp hastalığı vardı.
Doktorlar hastalığının çok ağır olduğunu, ameliyatın yalnız yurt dışında yapılabileceğini söylediler. Adam zaman kaybetmeden Londra'ya gitti ve kendine iyi bir doktor buldu. Doktoru hastalığının ağır olduğunu ve ameliyat olursa da %1 yaşam şansı olduğunu söyledi. Adam ne yapacağını bilemedi. Düşündü
Hz. Ömer [radıyallahu anh] bir gün Resûlullah'ın yanına gelir. Odasına girdiğinde Hz. Peygamber'i yerde, hurma lifinden dokunmuş kaba bir hasırın üstünde uyur halde görür. Hz. Ömer odaya şöyle bir göz atar. İçeride olanların tümü yerdeki hasır, birkaç avuç arpa, kuru bir deri parçası ve birkaç ağaç yaprağıdır. Gayretine dokunur. Önce sessiz sessiz ağlamaya başlar. Gözyaşları yüzünden sakalına akmaktadır. Sonra iyice kaybeder kendini ve hıçkıra hıçkıra bir çocuğun ağlaması gibi içten bir şekilde ağlamaya devam eder. Oluşan gürültü Efendimiz'i uyandırmıştır. Sorar:
-Niçin ağlıyorsun Ey Hattâb oğlu?
Hz. Ömer daha da şiddetli ağlamaya başlar. Çünkü Fahr-i Kâinat o esnada doğrulmuştur ve yatmak için çok sert olan hurma lifleri efendimizin yüzünde iz yapmıştır. Hz Ömer biraz sakinleştikten sonra,
-Yâ Resûlallah, Bizanslılar imparatorlarını saraylarda lüks içinde. İranlılar kisrâlarını ihtişamla yaşatıyorlar. Oysa onlar senin kapının hizmetçiliğine bile layık değiller. İzin ver, biz de seni layık olduğun şekilde yaşatalım.
Efendimiz tebessüm ederek tevazu ve kanaat ahlâkıyla şu cevabı verir:
"Ey Ömer, istemez misin dünya onların, ahiret bizim olsun."
Sayfa 14 - Müslim, Talâk, 31.Kitabı okudu
Hz. Hüseyin doğduğu zaman, Cebrail (a.s.) gelerek"Yâ Muhammedi Rabb'in sana selâm söylüyor. Oğluna, şu Harun'un oğlunun ismini koy diyor ve Peygamber Efendimiz "Ey Cebrail! Harun'un oğlunun ismi nedir?"diye soruyor. Cebrail "Şebir" cevabını veriyor. Peygamberimiz "Benim dilim, Arapça" buyurunca. Cebrail "Öyle ise, bunun Arapça karşılığı olan Hüseyin ismini koy" eliyor.
İbn-i Cerir, İbn-i İshak tarîkiyle Nâfi'den, Nâfi' de İbn-i Ömer'den :
«Peygamber Efendimiz, Muhallim b. Cessâme'yi bir askerî birliğin başında yola çıkarttı. Bir yerde Amir b. Edbat onlara rastlayarak İslâmî geleneğe göre selâm verdi. Fakat Amir ile Muhallim arasında câhiliyyet devrinden kalma bir kin bulunduğu için Muhallim ona bir ok atarak öldürdü. Peygamber Efendimiz bunu haber alınca Muhallim hakkında Uyeyne ile Akra'a (radıyallahu anhüm) danıştı.
Akra':
–Yâ Resûlallah, bu sefer onu bağışla. Bir daha öyle bir şey yaparsa onu cezâlandır, dedi.
Uyeyne de:
–Hayır vallâhi, benim kadınlarım dulluğun acısını çektikleri gibi onun da kadınları o acıyı görsünler, dedi.
Bundan sonra Muhallim, sırtında iki tâne hırka olduğu halde gelip Peygamber Efendimizin huzûrunda oturdu ve :
–Yâ Resûlallah, bana Allah'tan af dile, dedi.
Peygamber Efendimiz de :
–Allah seni affetmesin, buyurdu.
Bunun üzerine Muhallim'in gözyaşları hırkaları üzerine dökülerek Peygamber Efendimizin huzûrundan ayrıldı ve aradan bir hafta geçmeden öldü. Onu gömdülerse de toprak tekrar onu dışarıya attı. Bunun üzerine adamları Peygamber Efendimize gelip durumu anlattılar.
Peygamber Efendimiz :
–Toprak ondan daha kötüsünü kabul eder. Onu ise, size ders olsun diye kabul etmemektedir, buyurdu.
Bundan sonra onu iki dağın arasında bir dereye atarak üstüne taş yığdırdılar ve "Ey îman etmiş olanlar, Allah yolunda..." âyet-i kerîmesi¹ nâzil oldu.»
Sayfa 570 - 2.cilt
