Dedemi kaybedeli 40 gün oldu bugün. İlk defa rüyama girdi, yanına gittim, elini öptüm sarıldım, gerçek gibiydi. "Dedem seni çok özledim" dedim. Normal zamandaki halinin aksine bu sözüme hiç tepki vermedi. En son mezarına gittiğimde de karşılık alamayacağımı bilerek "Dedem seni çok özledim" demiştim, rüyamda aynı şeyi tekrar yaşayınca anladım ki, sevdiklerimiz nefes alırken onlara olabildiğince çok onları sevdiğimizi özlediğimizi söylememiz gerekiyor, çünkü mezar taşlarına ne söylersek söyleyelim asla karşılığını alamıyoruz...
Açıkçası sevindim. Ben de Türk yazarların mistik şeyleri ki şamanizm bizlere ait bir inanç daha çok yazması taraftarıyım. Bu bizim değerimiz kesinlikle bizler anlatmalıyız. Türk Mitolojisi ile ilgili kitabın yazarını da merak ettim. İncelemek isterim. :))
Yanık buğdayalar, 15-16 yaşında okuduğum ilk Ahmet Günbay Yıldız kitabı. Annemin okuma yazması olmadığı için ona okurdum ve ikimiz kitaba anlaşırdık. 😀