Gece uyumayıp sabaha karşı uykum gelince.
Sabahların utanması yoktur. Çeşit çeşit üzücü anı aklıma düşer, katlanılamaz bir hâl alır. Hiç sevmem, hiç hem de! Sabahları en çirkin hâlimleyimdir. İki bacağım da yorgunluktan bitkin, daha şimdiden hiçbir sey vapmak istemiyorum. Uykumu alamadığımdan mı acaba? İnsanların en zinde olduğu vaktin sabah olduğu da bir yalan. Sabahlar gridir Her zaman öyledirler. En boş şeydir. Ben sabah yer yatağının içerisinde, her zaman karamsar olurum. Gerçekten berbat. Bir sürü çirkin pişmanlık... Hepsi bir anda üşüşerek yüreğimi doldurur, ben de acıdan kıvranıveririm. Sabahlar eziyettir.
Sonra bölüğe girdim, herkesin olmamı istediği canavar oldum ve bundan hiç pişmanlık duymadım. Ama sonra sen bana o sözleri söylediğinde sevilmeyi hatırladım...
Sayfa 292Kitabı okudu
Yok pişmanlık bir halim;
Yaslanıp, bir cıgara yakmak isterim
...
Ben garip, sen güzel, dünya mutlu...
Öyle tuhafım bu akşamüstü,
Sayfa 153 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Yaşamdan tek umulacak şey, insanın biraz kendini öğrenmesi-o da geç gelir hep- ve sönmek bilmeyen bir yiğın pişmanlık."
