Bêriya dayikê
îroj min di ser aveke giramokî re gav kir yade
pelik û her du guliyên min weşîyan zanim êdî tu tune yî paxila min maçı biki carina mista xwe tije av dikim li ser rêya ku tu tê re derbas dibûyî disekinim
li benda te bi erde de dihere giştek
dixwazim bêm satila xwe bavêjimm wê bîra pişt xêni
gava giran hat nikaribim
tu ji destekî xwe bavêje weris
bikişîne bi min re
Di şerê serfiraz-jiyana xwe de
Em natin şikestin bi destê dijmin
Birayên me li me xayin geriyan
Ji pişt ve bi dijmin em dane kuştin.
Ji pişt çiyê ve
b'gezkiriî dertê û tê
heviya îşev
Sayfa 79Kitabı okudu
Biz bütün, "ist" lerden,"pist" lerden uzağız.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Gurê pîr
Dibên li nav Xidirsor,
di binhêla Kawê jor,
gurek bûbû pîr û jar.
Pê nedibûn raw û kar.
Dît gurekî pişt hêşîn,
şeng û oflaz û narîn.
Tu serê gijikî dihejînî
û birûyên gewr diqurmiçînî?
Tu çi dibêjî,
gelo ew a li pişt te
ew henekvana bi bask
tiştekî ji evîndariyê dizane?.
Sayfa 49
Ez ne çarim yekim
Çar alîyên welatê min hene
Rojhilat kêm be
Ez ê bê berbang bimînim
Bakûr kêm be
Ez ê bê ba bimînim
Rojava kêm br
Ez ê bê bihar bimînim
Başûr kêm be
Ez ê bê baran bimîbim
Çar alîyên welatê min hene
Rojhikat kêm be
Ez ê bê çav bimînim
Bakûr kêm be
Ez ê bê dest bimînim
Rojava kêm be
Ez ê bê pişt bimînim
Başûr kêm be
Ez ê bê ling bimînim
Gewrêêêêêê…
ji min re nebêje êş çi ye
êş tu yî
tu…
biçim ku derê êşên te hene
tu heyî
biçim ku derê êşên te êş didin min…
Gewrêêêêêê…
Cîya min xezalek e
hûn nizanin çi qasî xweşik e
go: neçe kûrê`m neçe
bêhna xwînê tê ji wê hêlê
sorgewez e rengê axa wê
bi çarikên
bi darên hişk ve grêdayî ne li wir
Dîsa dixwezim xeberdim, bêjim,
Lê tişt nabêjim.
Ewra girtîye wa r’yê ezmîn
Û ez nabînim ne steyr û ne hîv.
Û tenê wexta ez xewra diçim,
Nava xewneda ez te dibînim,
Te, xanima min,
Porzêrîna min,
Heval, dosta min,
Kulfet, çara min,
Pişt-stara min,
Dinya dilê min,
Û dayka herdu şemal zarê min.
"mirinê, tu li kû yî
jiyanê ez kuştim!" (hejar mukriyanî)
ez takebelgê zer û pêtî me
vê payîza dereng
bi gulpên vê darê ve mayim
ne ba
min siwar diket
Li Ser Bîranîna Ahmedê Xanî (5)
Belê dilê Kurdan hêj bi birîne
çan ku dîroka Kurda tew bi xwîn e
Hêj jî miselletin li serê Kurdan
Werîsên mîratên Beko yê Ewan
Piştê te çendî car kirin goristan
Sed car şewitandin xaka Kurdistan
Amed û Dêrsim, Zîlan û Agirî
Lîce, şernex, Helepçe û Qoçgirî
Zilma Ereb û Ecem li hêlek e
Singû yêjon Tirkan jî li kêlek e
Li Ser Bîranîna Ahmedê Xanî (2)
Parî parî dilop dilop te paland
Li parsiyên me yên tazî te aland
Ji meydana kemalê bê kemalî
Te rûmet jê afirand, nema xalî
Te anî rehê Melayê Cizîrî
Li dû, te vejîn kir Elî Herîrî
Te kêfek da dilê Feqiyê Teyran
Ji te ra dinê hemû maye heyran
Piştê te çend sedsal dane me dûrdî
Bes dîsa, me berneda zarê Kurdî
Salnameya Evînê (12)
aha berfîn vaye payîzxêr kete axê
demsalek derewîn daket ser emrê min û te
vaye bi heft rengên xwe hatina te şabaş dike
keskesoreke dilovan
payîzxêr e berfîn payîzxêr e
li ser piştê ye deriyê dilê min
were silavekê bide tenêtiya min
û derbasî hundir be
ji bilî te kesî nedî birînên min
êdî tu nojdar nîn e ji min re
were aş bike kerba min a azirî
ramûse lêvên bêrîkirinên min
bike welat ji min re cotê zermemikan
ez bikim welat ji te re sîngê xwe yê çiyayî
ma ne me bi hev re kişand derdê bêwelatiyê berfîn
