+ Anneanne posterime ne yaptın Allah aşkına. Neden yırttın onu?
- Ya ne yapsaydım? Resim olan odaya melek girmez diye kaç kere dedim sana
- Melek mi barınır o odada? Yırtmasaydım kim yazacaktı o namazın sevabını?
+ Öfkem iyice büyüdü. Melek demek? Poster var diye odaya giremiyor öyle mi?
+ Bak bu odada resim mesin yok, diye dövüne dövüne yanına kadar sokuldum. Elinde ki meyve kâsesinden bıçağı alıp da ciğerine saplayacakmışım gibi bir öfke. Posterimi yırtmış, hem de melek girmez diye.
- "Ne yapıyorsun çekil" şuradan demeye kalmadan
+ Omuzunda ki görünmeyen şeyi dürttüm, karnına karnına vurdum o şeyin. Uyuyorsa da uyandı. Pişt melek kardeş, Anneannemin az önce kıldığı yatsı namazı var ya onun üstünü çiz. O namaz iptal
Lê dîsa jî ez
nikarim gelê xwe ji bîr kim.
Ezê li her kolanekê,
li pişt her kevirekî têkevim şerr.
Evîna te jî alîkariya min dike:
kulilkeke girtî ye
peyweste min di bîhna xwe de dihêle
û ji nişka ve vedike
mîna stêreke gewre di dilê min de.
Hûnê me qir bikin xwelî li serê
we be piştê mirinê jî em nahêlin
hûn welatê me ji xwe re bikin mal
Em rê nadin hûn goştê me bixwin weke qirereşk û qertal qet nebe emê bibin kurmik bikevin nav dexl û danê we emê bibin kurmik bikevin nav pariyên nanê we...
COLEMÊRG..
Ey ewê kû bajarek min da hezkirin!
Ez zanim ê tu herî
Pişt wan kenên teyê zelal
Wek çemek harimîm
Eşqa zarokatîyamin xilaz
Edî ez malekê bê derî me
venabim tu derîve...
Emrê mirov wek waxtên nimêjê ye. Bi sibehê tê dinê, heta nîvro zarokbûne heta esrê xortbûn û ciwanbûne piştê esrê kalbûn xwe dide nîşan û dibe mexreb. Mexreb heta 'eşayê kalbûn e û dawîyê 'eşa dibe 'emr diqede.