🔍 Platon’un “Phaidon” diyaloğu, Sokrates’in ölümüyle ilgili derin düşünceleri ve ruhun ölümsüzlüğüne olan inancını ele alan etkileyici bir eserdir. Sokrates’in hapishanede ölüm cezasını beklerken, arkadaşlarıyla yaptığı son konuşmayı anlatır. Bu konuşma, felsefi bir keşif yolculuğuna davet eder okuyucuyu.
Yapıtta, Sokrates’in ölüm karşısındaki sakin kabulü ve ölümün ardından ruhun kaderi üzerine derinlemesine düşüncelerini bulabilirsiniz. Sokrates’in ölümüyle ilgili duyguları, hayatın anlamı ve ruhun ölümsüzlüğü gibi evrensel konular, okuyucunun zihnini meşgul eder ve derin düşüncelere sevk eder.
Platon’un “Phaidon” diyaloğu, sadece felsefi bir tartışma değil, aynı zamanda insanın varoluşsal meselelerine dair derinlemesine bir arayışı da temsil eder. Ruhun doğası, ölümün anlamı ve insanın kaderi gibi konuları ele alarak, okuyucunun düşünce dünyasını genişletir ve içsel bir yolculuğa çıkarır. Phaidon’un etkileyici dili ve derin felsefi içeriği, okuyucuyu sadece düşündürmekle kalmaz, aynı zamanda içsel bir dönüşüme de davet eder. Bu başyapıt niteliğindeki eser, felsefeyle ilgilenen herkesin kütüphanesinde yer almalıdır. 📚💭 #Platon #Phaidon #Felsefe #Diyalog #RuhsalKeşif #VaroluşsalDüşünce #nihanhocanınkitapları #FelsefecininKitapları
ANTİK ÇAĞ'DA BİLİM FELSEFE
İlkçağ felsefesi, doğa felsefesidir, dünyayı ve onun yaradılışını sorgulamayı amaçlar. Bu Thales’e göre “su”, Anaximenes’e göre “hava”, Pythogaras’a göre “sayı”, Demokritos’a göre “atom”dur. Miletli Thales, güneş tutulmasını hesaplamış, dünyanın tanrılar tarafından değil fiziksel oluşumlar sonucu meydana geldiğini öne
Platon'un çeşitli diyaloglarında ruhun ölümsüzlüğü meselesi ile ilgili olarak söylediği şeylerin dikkatli bir incelemesi, onun söz konusu ölümsüzlüğü bilimsel olarak ispat edilmesi mümkün rasyonel bir hakikat olarak almaktan çok "ahlakın var olabilmesi, insan hayatının bir anlamı olduğunun kabul edilebilmesi ve nihayet insanın geleceğe ümitle bakabilmesi için ahlaki-pratik olarak kabul edilmesi gereken zorunlu bir varsayım" olduğunu düşündüğünü göstermektedir.
Nitekim ruhun ölümsüzlüğünün felsefi-rasyonel olarak ispatlanması yö nünde birçok kanıtlamanın verilmeye çalışıldığı Phaidon diyalogunda bile Sokrates, ruhun doğasının ne olduğunun bilinmesinin çok zor olması yanında onun ölümsüzlüğünün kanıtlanmasının da son derece güç bir şey olduğunu itiraf eder.
Sayfa 393 - Bilgi Üniversitesi YayınlarıKitabı okudu
Platon'dan Sokrates'in Anısına
Zeus aşkına felsefeye ve Yunan edebiyatına 
Platon (Eflatun) ile başladım ve onunla devam edeceğim. Bildiğimiz gibi çağlar boyu yargılanan, suçlu bulunup çeşitli şekillerde öldürülen nice filozof, şairlerden biri olan Sokrates'in yargılanma ve zehir içilerek ölüm cezasına kadar olan süreci öğrencisi olan ve girişindeki "Geometri bilmeyen hiç kimse girmesin" sözüyle meşhur Akademia'nın kurucusu Platon (Eflatun) objektif bir şekilde aktarmıştır.
Anlayabilmek için kesinlikle toparlayıcı, bilgilendirici, yol gösterici olan sunuşun okunması atlanmamalı. Sunuşta da belirtildiği gibi 
Sokrates'in Savunması dört bölümden oluşmaktadır. Tüm süreç: mahkemeye çağrılma, savunma anı, ölüm kararı ve infazın son günleri olarak ilerler.
Sokrates denilince akla ilk soru-cevap yöntemi gelir. Bu süreç boyunca Sokrates'in düşünme yapısını görürüz. Özellikle Sokrates'in düşünme yapısını bütüncül görmek için sayfa 150'ye bakabilirsiniz.
Bu erdemli, iyi huylu adamın beni özellikle iki durumu etkiledi. İlki Sokrates'in kaçma şansı varken kaçmaması ve neden böyle bir karar verdiğini detaylıca anlatması, ikincisi ise zehri içerken ölümü metanetle karşılaması ve etrafındakileri ölümü ruhun ölümsüzlüğü bağlamında açıklayarak hazırlamasıydı. Tarih seni unutmadı Sokrates.
_Tanrı, ilk ateisttir. E. Hubbard
_Din, gönüllü köleliktir. Herzen
_Burada bir ateist yatıyor. Giyinip kuşanmış hazır, ama gidecek bir yeri yok; ne cennet ne de cehennem. Mezar taşı
_Çürümüş bedenimden çiçekler çıkacak ve ben de onların içinde olacağım. E. Mumch
_Bir zamanlar ateist olmak istemiştim. Artık vazgeçiyorum. Adamların tatili yok! H.
İdealar Öğretisi, "anımsama" (anamnesis) ve "ruhun ölümsüzlüğü" görüşüne sıkı sıkıya bağlıdır. Platon'a göre, ruhumuz, biz doğmadan önce var olmuştur ve bizden sonra da başka bedenlere geçecektir. Pythagorasçılarda da rastlanan ve "ruhgöçü" diye bilinen görüştür bu. Doğuştan önce var olan ruh, başka bir dünyada ıdealan apaçık bir biçimde olmasa da görüp tanımıştır; onları, belli belirsiz bir biçimde anımsar. Felsefenin görevi, işte bu anımsamayı belirgin ve kesin duruma getirmek ve sağlam bilgilerin elde edilmesini sağlamaktır
Sayfa 64 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ruhun ölümsüzlüğü üzerine...
Göründüğü kadarıyla, birbirlerini dışlayanlar sadece karşıt kavramlar değildir. Birbirlerinin karşıtı olmadıkları halde, içlerinde karşıt özellikler barındıran şeyler de sahip oldukları bu özelliğin karşıtı olan kavramı dışlarlar, onun yaklaşmasıyla ya yok olur ya da geri çekilirler.
Sayfa 157Kitabı okudu
122.jpg){kind=small}
122.jpg){kind=small}
_Ölüm, felsefenin gerçek ilham perisi veya esinleyici gücüdür ve bu sebepten ötürü Sokrates felsefeyi, “Ölüme hazırlık” diye tarif etmişti. Gerçekten de ölüm olmasaydı felsefe yapmak kolay kolay mümkün olmazdı. Bütün dini ve felsefi sistemler esas itibariyle bu amaca yönelir ve öncelikle ölümün kesinliğine karşı bir panzehirdir. Düşünen akıl
Sürekli hareket eden şeyler ölümsüz olduğu için her ruh ölümsüzdür. Ama başka bir şeyi hareket ettirip başka bir şey tarafından hareket ettirilen şeyin yaşamı hareket durumu durunca sona erer.Sadece kendiliğinden hareket eden şey hiçbir zaman kendisini bırakmayacağı için hareketini hiçbir zaman durdurmaz ve hareket eden diğer şeylerin hareketinin kaynağı ve başlangıcı olur. Başlangıcın yaratılışı yoktur. Var olan her şeyin bir başlangıçtan yaratılması gerekirken onun herhangi bir şeyden yaratılmasına gerek yoktur. Çünkü yaratılması için başka bir şeye gerek duyulsaydı başlangıç olmazdı.Yaratılmadığı için de zorunlu olarak yok edilemez. Çünkü başlangıç yok edilseydi, var olan her şey bir başlangıçtan yaratıldığına göre kendisi hiçbir zaman başka bir şeyden yaratılmayacak ve kendisinden de başka bir şeyler yaratılmayacaktı. Demek ki kendi kendini hareket ettiren şey hareketin başlangıcıdır. Bu yüzden yaratılması ve yok olması mümkün değildir Aksi takdirde gökyüzü ve yaratılmış olan bütün şeyler birlikte çökecek,
yeniden yaratılmalarını ve hareket etmelerini sağlayacak bir başlangıç var olmayacağı için hareketsiz kalacaklardı. Kendiliğinden hareket eden şeyin ölümsüzlüğü kanıtlandığına göre bu özelliğin ruhun
özünü ve tanımını oluşturduğunu söylemek ayıplanmamalıdır çünkü harekete dışarıdan alan beden ruhsuzken, ruhun doğasının bu olduğu doğruysa hareketi kendi içinden alan şeyi ruhu vardır.Durum gerçekten de öyleyse, yani kendi kendini hareket ettiren şey ruhtan başkası değilse o zaman ruhun yaratılmamış ve ölümsüz olması da zorunludur.
