Platon’un mağara alegorisi
Kierkegaard, Neşeli Bir Yangın adlı yazısında mevcut durumu şöyle bir ironiyle izah etmiştir: “Çağını uyarmak isteyenlerin başına ne gelir? Tiyatronun kulisinde bir yangın çıkmış. Palyaço haber vermek için sahneye gelmiş. Herkes bunun bir şaka olduğunu sanıp alkışlamaya başlamış. Palyaço uyarmaya devam ettikçe alkışlar daha da hızlanmış. Sanırım dünyanın sonu her şeyin bir şaka olduğunu sananların yükselen alkışları arasında gelecek.”
dusunbil.com/haberler/felsef...
Platon' un Mağara Alegorisi
Onlar çoğunlukla kültürümüz tarafından bizim kırılgan ve kusurlu zihinlerimize yansıtılan silüetlerdir .Çünkü kücük yaştan beri etrafımızdaki herkes bize onların hakikat oldugunu dayatıyor . Münferit olarak biz suçlu degiliz . Kimse magrada olmayı seçmez , Varolmaya başladıgımız yer burası .Hepimiz cok zor bir noktadan başlıyoruz . Eger platonun hikayesindeki magara sakinleri gibi pervasızca insanlara yanlış olduklarını söylerseniz hic bir yere varamazsınız ve büyük bir suca sebep olup yaşaminizi tehlikeye atabilirsiniz. Atinalılar bunu yaptı ve en sonunda platon'un dostu sokaretes'i ölüme götürdüler ...
"Katı gerçeklerle yüzleşmek, içimizi rahatlatan masallara inanmaktan çok daha iyidir." Carl sagan
FELSEFENİN YENİ BİR TANIMA İHTİYACI VAR
Bir sufi mürşit, doğduğu yer olan Horasan/Nişabur’dan Bağdat’a yeni vazifesine gelmeden çok önce kendisinin namı buralara ulaşmıştı. Yüksek maneviyatı ve ihsan kavramına getirdiği özgün yorumla muazzam bir şöhreti vardı, ama aynı zamanda onun pek de ortodoks olmayan tarzı da meşhurdu.
SABAH ÜLKESİ: kültür, sanat, felsefe dergisi, 58
Platonun ünlü mağara alegorisi
Görünüş ile gerçeklik arasında önemli bir fark vardır. Pek çoğumuz görünüşle gerçekliği karıştırırız. Anladığımızı düşünürüz, fakat anlamayız. Platon dünyanın gerçekte nasıl olduğunu yalnızca filozofların anladığını düşünür. Filozof duyularına dayanarak değil de düşünmeyle gerçekliğin doğasını keşfederler. Bu fikri anlatmak için Platon bir mağarayı betimler. Bu hayali mağarada, yüzleri duvara dönük, zincirlerle bağlı insanlar vardır. Önlerinde, gerçek şeyler olduğuna inandıkları titreşen gölgeleri görebilirler. Gördükleri gerçek değil, arkalarında yanan bir ateşin önünde duran nesnelerin meydana getirdiği gölgelerdir. Bu insanlar tüm yaşamlarını, duvara yansıyan gölgelerin gerçek dünya olduğunu düşünerek geçirirler. Sonrasında içlerinden biri zincirlerini kırar ve ateşe doğru döner. Gözleri ilkin bulanıktır, ama sonra nerede olduğunu görmeye başlar. Mağaradan sendeleyerek çıkar ve nihayet güneşe bakabilir. Mağaraya geri döndüğünde, dışarıdaki dünya hakkında söylediklerine kimse inanmaz. Zincirlerini kıran kişi bir filozof gibidir. Görünüşlerin ötesini görür. Sıradan bir insan gerçeklik hakkında az bir fikre sahiptir, çünkü onu derinlemesine düşünmektense, hemen önünde duran şeye bakmaktan hoşnuttur. Ne var ki görünüşler aldatıcıdır. Gördükleri gölgelerdir, gerçeklik değil.
Sayfa 17 - AlfaKitabı okudu
