вυrcυ۵
@pluviofilia
ᴅᴇɴɪᴢᴇ ᴠᴇʏᴀ ᴏᴋʏᴀɴᴜꜱᴀ ᴅᴇɢɪʟ,
ʙɪʀ ɪɴꜱᴀɴᴀ ᴋɪʏɪɴɪᴢ ᴏʟꜱᴜɴ.
ʏᴀɴɪɴᴅᴀ ᴏᴛᴜʀᴜᴘ ᴅɪɴʟᴇʏɪɴ, ᴅɪɴʟᴇɴɪɴ. ヅ
Ankara
5 November
38 librarian point
2349 reader point
Joined on May 2017
Kaybetmek yüklemini böyle öğrenmemiştik oysa. Oyuncak kaybederdik, oyunda kaybederdik, masumdu kaybetmek. Bir şey kaybedince birkaç gün üzülür, arkasından ağlardık, sonra unuturduk. Uyuyunca geçeceğine inandırmışlardı bizi, uyurduk geçerdi. Oysa bir insanı kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu hiç tecrübe etmemiştik. Hayatından birileri gidenler yaşları kaç olursa olsun büyürler, biz de büyüdük. Keşke yine çocuk olsaydık da kaybettiğimiz bir oyuncaktan, bir oyundan ibaret olsaydı... Şimdi umudumuz, inancımız, güvenimiz kayıp... Kalbimiz, çocukluğumuz, geleceğimiz kayıp...
İnsan zaten sevdiklerinin kıymetini, onlar için hep çok geç kaldıktan sonra anlıyor...
"Sessiz olun.
Bu dünyada
Ne zaman bir umut ışığı bulsanız,
Onu söndürmek isteyen birileri olur. "
~Oğuz Atay~
Reader Follow Recommendations
Sadece Güçlüler Affeder
Sonsuz değildir hiçbir duygu. Her acı gibi her mutluluk da ölür bir gün. Faili meçhuldur, suçlusu aranmaz. Kimi zaman daha büyük mutluluklara yer açabilmek içindir, kimi zaman da bir kaza eseri... Hep geçerli bir sebebi vardır kabullenilmeyi bekleyen. Çünkü giden ancak böyle uğurlanır yürekten.
Ancak güçlülere özgü bir eylemdir affetmek. Gidene kalbinde bıraktığı tüm izlere rağmen hakkını helal etmek...Bu yüzden gidenden çok kalanın omuzlarına binen bir yüktür ayrılık. Onu kabullenme ve affetme sorumluluğu hep kalanın payına düşendir.
Oysa gerçek sevgi, karşısındakini tüm farklılıklarıyla kucaklayandır...
Adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde Yalnız olsam ağlardım, ama annem bakıyordu.. Otoban dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime Anne, dedim, hadi çay koy da içelim...
" Her hikaye, Onu yaşama arzusuyla başlar. "
Haklısın... Bazen yolunda gitmez hiçbir şey... Bir yanın cehennem, diğer yanın uçurum görünür sana. Adım atmak cesaret, kalmaksa fedakârlık ister...
Tam da uyanmak zamanıdır işte şimdi...
İyi derecede İngilizceyi ne yapacaksın, kötü derecede Türkçe konuşulan bir ülkede.
İki satır öğrendin diye herkesi cahil mi sanıyorsun?
Çıktığım
her yerin kapısını
sert kapatmamla tanınırken,
senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum...
Sevmek , seviyorum demek değildi,
Fedakarlıktı,ait olmaktı ,sahiplenmekti..
Şimdileri bilmem ama
Sevmek eskiden sakınmaktı...
Belki de biraz geç rastladım sana
Ama her şey geç gelmiyor mu yurdumuza.
Denemediği bir şey kalmayan insan, acaba bir gün insan olmayı deneyecek mi?
Ve herkes görünene aldanmaya hazırdı.
Çünkü görünene aldanmak, hayatı dayanılır kılmanın ilk şartıydı.
