Umut işkenceyi yenen umut, engizisyonunun zindanlarındaki ölüm mahkumlarına bile fısıldayan umut.
Sayfa 201 - Can
Ve o gölgeyle ruhum yerde uzanıyordu boylu boyunca
Ve kalkamayacak,bir daha asla!
Gökler, tatsız ve kül rengiydi gökler
Yapraklar sararıp solmuşlardı
Yapraklar kurumuş ve solmuşlardı
Sayfa 195Kitabı okudu
"Yaşamak" denen humma
En sonunda boyun eğdi.
Sayfa 213Kitabı okudu
Şefkatla öptü beni,
Sevgiyle okşadı,
Ve o zaman usulca düştüm
Uyumak için usulca göğsüne
Derin bir uyku için
Onun göğsünün cennetinde...
Sayfa 217Kitabı okudu
Ben bir yazarım. Haliyle, aklım başımda değil.
Sayfa 12Kitabı okudu
