"Bir kitap okuyan, her şeyi bildiğini zanneder.
İkinci kitabı okuyan, kuşkuya düşer.
Üçüncü kitabı okuyan, hiçbir şey bilmediğini anlar..."
Frederick Pollock
Ayer
Hümanizmayı bir din olarak düşünmek istemem. Çünkü, onun büyük değerlerinden biri, beni ona çeken ve hümanist olmama yol açan şeylerden biri, onda hiçbir dogma bulunmamasıdır. Hümanistlerin benimsediği en önemli tutum şudur: İnsanlar, nasıl yaşamaları gerektiğini, kendi ilkelerini, özgürce düşünüp kendileri bulmalıdır. Onları geleneksel ilkelere uymaya zorlamak istemiyoruz. Hatta, Tanrı'ya inanamaz hale getirmek de istemiyoruz.
XIX. yüzyıldaki deha ve hayal gücü anlayışları XVIII. yüzyılın toplumsal cinsiyet önyargılarının çoğunu aynen yaşatıyordu. "Kadınlar;' diyordu Schopenhauer, "daima öznel oldukları için belki üstün yetenekli olabilirler ama asla dahi olamazlar" (1958, 2:392). John Ruskin "yaratıcı, kaşif" olarak erkeğin karşısına
"İdeoloji maskeleyerek doğallaştırarak ya da belirli bir dünya görüşünü göze sokarak çalışır."
