Hayali Prens nasıl olmalı
Prens prensesini o kadar çok seviyor ki her gün prensesine kendi elleriyle yemek yapıp yediriyor, onun yanından hiç ayrılmıyor, prenseste onu çok seviyor oda prensine yemekler yapıyor bir birlerini hergün daha çok seviyorlar sevgileri hep artıyor. Prens hiç bir cadıya bakıp prensesini üzmüyor, prenseste prensi normal davrandığı için canavarlardan uzak duruyor oda prensini üzmüyor hikaye en sonunda normale dönüyor çocukları ile beraber sonsuza dek mutlu yaşıyorlar😍🍀
Şu halde bir prensin hayvan rolü oynaması zorunlu olduğuna göre hayvanlardan tilki ve aslanı seçer çünkü aslan kendisini tuzaklardan koruyamaz, tilki de kurtlardan. Prens, öyleyse tuzakların farkına varmak için bir tilki, kurtları korkutmak için de bir aslan olmalıdır. Tek başına aslan olmaya bel bağlayan anlama kabiliyeti olan biri değildir. Basiretli bir hükümdar, verdiği sözü tutması aleyhine olduğunda ve söz vermesini sağlayan nedenler ortadan kalktığında hiçbir şekilde sözünü tutamaz – ve tutmaz. Şayet bütün insanlar iyi olsalardı elbette ki bu maxim de iyi olurdu; ancak kötü oldukları ve size karşı sözlerini tutmayacakları için aynı şekilde siz de onlara verdiğiniz sözleri tutmamak zorunda kalırsınız. Kurnaz bir prens sözünden dönmüş olmasını onurlu gösterecek nedenleri haklı çıkarmaktan asla yoksun kalmamıştır. Buna, sahtekâr prensler tarafından yapılmış kaç tane barış anlaşmasının ve kaç tane sözün geçersiz ve boş olduğunu gösteren sayısız modern örnek verebilirim. Tilki rolünün nasıl oynanacağını en iyi bilen en iyi sonucu alır; ancak hayvan doğasının nasıl saklanacağını iyi anlamalı, büyük bir taklitçi olmalı ve hislerini gizleyip başka türlü göstermeyi iyi bilmelidir. Öylesine saf akıllı ve öylesine anlık ihtiyaçlarla yönetilen insanlar vardır ki, aldatan prens her zaman kendilerinin aldatılmasına izin verecek insanları bulur.
Sayfa 97 - aman hocamKitabı okudu
Saydamlığına kanıp sürekli cama çarparak çileden çıkan sinekler gibi aynı hatayı yineleyip durmaktan hoşnut değilsek, o zaman aşktan alınacak belli dersler var demektir. Boş hevesleri, ıstırabı ve acıklı hayal kırıklıklarını önleyecek bazı basit doğrular olmalı değil mi? Yaşamın bisiklete binmek ya da piyano çalmak gibi son radan öğrenilmesi gereken bir beceri olduğunu fark ettiğimizde, biraz akıllanmaya başlarız. Ama akıl bize nasıl bir yol gösterir? Zararlı tutkulardan, aşırılıklardan, korkudan, kaygıdan uzak, sakin ve huzurlu bir yaşamı hedeflememizi öğütler. Bazı dürtülerin bastırılması gerektiğini, gerçek gereksinimlerimizle gereksiz olanları ayırmayı öğrenmezsek, aşırı bir iştahın kurbanı olabileceğimizi söyler. Gerçekleri çarpıtmamak, habbeyi kubbe, pireyi deve, kurbağayı prens gibi görmemek için düş gücümüzün denetlenmesi gerektiğini düşündürür. Bize zarar verebilecek şeylere temkinli yaklaşmamızı önerir, ama duvardaki gölgelerden kaçarak enerji tüketmenin gereksizliği ne işaret eder. Korkunun ecele faydası olmadığını söyler, korkudan başka korkacak şey yoktur der. Peki aşka dair ne söyler akıl?
38
(…) Dürüstlükle en ufak alışverişi olan kişi, bugün bilmek zorundadır ki, bir Tanrıbilimci, bir rahip, bir papa, söylediği her tümceyle, yalnızca yanılıyor değil, yalan söylüyordur, —artık elinde de değildir, «masumca», «cahilce» yalan söylemek. Rahip de herkes gibi bilir artık «Tanrı»nın olmadığını, «günahkar»ın, «kurtarıcı»nın olmadığını,
