Polisiye bir kitapta aksiyonu arayanlardanım. Biraz heyecan olmalı. Eğer bu konuda farklı düşünüyorsanız, okuma noktasında frekansımız uyuşmuyor diyebilirim.
Eser, polisiye bir kitaptan ziyade psikoloji yönünde ağır basıyor. Ayrıca Gem' in bir de ilginç ve karmaşık yaşamını da tüm bunlara eklemekte fayda var sanırım.
Bu arada kitap Avustralya' da geçiyor. O yüzden insanı sıcaktan bunaltan Ocak Ayı, gerçekten çok zor hayal ediliyor.
Konuya geri dönecek olursak dedektif Gem bir davaya çağrılıyor. Bu kişi Gem' in lise yıllarında uzaktan takip ettiği, bazen o olmak istediği kişi. Rosalind Ryan. Rose faili meçhul bir şekilde öldürülmüş ve göle atılmıştır. Bir de maktulün etrafında gül yaprakları bulunur. Sanki veda edilmişçesine. Bu dava Gem' i derinden sarsar. Çünkü etkisinden çıkamadığı, lise yıllarından kalma travmalar, sırlar vardır. Bir de tüm bunların yanında karmaşık bir ilişkiye sahip olması Gem' i deriden sarsacaktır. Kitap hızlı ilerlemiyor. Kurgusal noktada beklentisi polisiye olan bir okuru yoracaktır. Psikolojinin, popüler kültürde ruhsal bir durumun analizi, ruhsal rahatsızlığın tespitinden ziyade, her yapılana bariz bahane olarak algılanmasından dolayı bu tür psikolojik, içsel çatışmalar beni gerçekten açmıyor.
Her incelememde belirttiğim gibi, bunlar subjektif tespitler. Kişiden kişiye elbette değişiklik gösterecektir. Genel olarak toparlamak gerekirse kitabın polisiye kısmı oldukça yavaş ama her polisiyede olması şart olan dedektifler arasında aşk bolca var. Kitap olaydan daha çok dedektifimiz Gem' in ruh halini konu alıyor. Dili bana göre fazla akıcı değil.
Tavsiye puanım 7, okuyacaklara iyi okumalar dilerim.
Martin Eden
Yarı-otobiyografik roman türünde bir başyapıt.
