Ahmet Ümit'in okuduğum üçüncü kitabı olması lazım. Dili sade, okuması kolay ve zevkliydi. Ancak üç kitap arasından en sevdiğim oldu diyemem.
Öncelikle akışı beni tatmin etmedi. Okumaya devam ettikçe olayların çözülmesini, ilerlemesini bekledim, ipuçları aradım ama yok. İlk 200-250 sayfa karakterlere yoğunlaşıyoruz, dünyalarına giriyoruz, tasvirler hoş, anlatım iyi. Ama eksik olarak buralarda pek bir şey olmuyor. Karakter analizleri, onların muhabbetleri ve Beyoğlu tasvirleri okuyorsunuz. Muhabbetleri de sıktı beni biraz :D Aslında kitapta olaylar Kenan'ın Reşat Çopur'u ziyareti ve davayı bırakmaya karar vermesi(son 50-60 sayfa) ile başlıyor. Buraya kadar pek bir şey olmadı.
Son kısmına gelirsek, sürpriz sonu belli edecek en ufak ayrıntı yoktu. Sonu sanki sürpriz olsun ters köşe yaşayalım diye oldubittiye getirilmiş gibi. Selim bu insanları öldürmeden de bu işleri çözebilirdi, tam olarak cinayet işleme sebebini mantığını ben anlayamadım.
Puanım 6/10