Zaman yırtılıyor. Çocukluğun puslu toprakları nerede? Ya o karanlık uzaydaki eliptik güneşler nerede? Boşluğa düşmüş yol nerede? Mevsimler anlamlarını yitirdi. Yarın? Dün? Bu sözcüklerin anlamı ne? Yalnızca şimdiki zaman var. Bir bakıyorsunuz kar yağıyor. Bir bakıyorsunuz yağmur. Güneş açıyor, rüzgar esiyor. Tüm bunlar şimdide. Bunlar olmadı, olmayacak. Şimdi var. Hep var. Hepsi birden var. Çünkü olaylar bende yaşıyor, zamanda değil. Ve bendeki her şey şimdiki zamanda.
Sayfa 66Kitabı okudu
Ama bu benim bir yansıtmam, diye düşündü. Evren bu rüzgâr, karanlık, soğuk ve buz tabakalarına gömülüyor; bütün bunlar benim içimde oluyor ve ama yine de onu dışarıda görüyor gibiyim. Tuhaf, diye düşündü. Bütün dünya benim içimde mi? Bedenim onu sarıp yuttu mu? Bu ne zaman oldu? Ölmenin bir belirtisi olmalı bu, diye düşündü. Bu hissettiğim belirsizlik, bu yavaşlayarak entropiye dönüşme -süreç bu ve gördüğüm o buz bu sürecin başarısının bir neticesi. Gözümü kırptığım an bütün evren ortadan kaybolacak, diye düşündü. Ama ya gördüğüm o renkler, yeni rahimlerin girişleri miydi? Birleşen çiftlerin puslu kırmızı ışığı nerede? Ya hayvani açgözlülüğü gösteren donuk koyu ışık?
Sayfa 166 - Alfa edebiyatKitabı okudu
Ayrılık Sevdaya Dahil
Açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvalanmış
İçimde keder
Uzak bir telefonda ağlayan
Yağmurlu genç kadın…
Yalnız bir opera
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın, ya da kıskandığın diyelim
yani yaşamışlık sandığın
Geçmişim
dile dökülmeyenin tenhalığında
kaçırılan bakışlarda
gündeliğin başıboş
Zaman yırtılıyor. Çocukluğun puslu toprakları nerede? Ya o karanlık uzaydaki eliptik güneşler nerede? Boşluğa düşmüş yol nerede? Mevsimler anlamlarını yitirdi. Yarın? Dün? Bu sözcüklerin anlamı ne? Yalnızca şimdiki zaman var. Bir bakıyorsunuz kar yağıyor. Bir bakıyorsunuz yağmur. Güneş açıyor, rüzgar esiyor. Tüm bunlar şimdide. Bunlar olmadı, olmayacak. Şimdi var. Hep var. Hepsi birden var. Çünkü olaylar bende yaşıyor, zamanda değil. Ve bendeki her şey şimdiki zamanda.
Dün göl kıyısına gittim. Sular simsiyah ve çok karanlık artık. Her akşam, dalgaların arasından birkaç unutulmuş gün yolculuğa çıkar. Denizde yol alırcasına ufka doğru giderler. Ama deniz buraya çok uzak! Her şey öylesine uzak ki.
Sanırım yakında iyileşirim. İçimde ya da uzayda bir şey kırılacak. Bilinmedik yüksekliklere tırmanacağım. Dünyada yalnızca hasat, katlanılmaz bekleyiş ve ifade edilemez sessizlik var.
Sayfa 58Kitabı okudu
yağmurlu genç kadın
rüzgâr
uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor
dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerinde vücudumun
yağmurlu genç kadın
rüzgâr
uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor
dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerinde vücudumun
Ayrılık Sevdaya Dahil
Açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader
Uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın
Rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
Mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan
Onu çok arıyorum onu çok arıyorum
Heryerimde vücudumun ağır yanık sızıları
Bir
Ayrılık Sevdaya Dahil
açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvalanmış
içimde keder
uzak bir telefonda ağlayan
yağmurlu genç kadın
açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvalanmış
içimde keder
uzak bir telefonda ağlayan
yağmurlu genç kadın
İç çekişim
Kaldırımların soğuk taşlarını yalayıp geçen rüzgarın uğultusu, ruhumun fısıltılarında yankılanıyordu. Gri bulutlar gökyüzünü bir kefen gibi sarmış, şehrin üzerine kasvetli bir gölge düşürmüştü. Dondurucu bir rüzgar, derimi delerek en derin hislerime kadar işliyordu.
Varlığımın anlamını sorgularken, ruhum bir sis bulutunun içinde kaybolmuş gibiydi. Duygularım donuklaşmış, zihnim puslu bir sisle kaplanmıştı. Hayatımın boşluğu beni daha da derine çekiyordu, adeta bir uçuruma sürükleniyordum.
Kendi hayatımın kuklası gibiydim, görünmez bir ip tarafından yönetiliyordum. Nereye gittiğimi, ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Bir yaprak gibi rüzgarın insafına kalmıştım.
Geçmişin hayaletleri peşimde, geleceğin belirsizliği boğazımı sıkıyordu. Her adımda varoluşumun ağırlığı altında eziliyordum. Sanki bir bataklığa gömülüyordum, her nefes alışımda daha da derine batıyordum. Umut ışığı sönüyor, karanlık beni yutuyordu.
Boşluk... Sonsuz bir boşluk... Hayatım bu mu? Varoluşumun tek anlamı bu arafın tadını çıkartmaya çalışmak mıydı? Yoksa bir çıkış yolu var mıydı? Bu karanlığı aşmanın bir yolu...
YALNIZ BİR OPERA
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
Ayrılık Sevdaya Dahil
açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
en görkemli saatinde yıldız alacasının
gizli bir yılan gibi yuvalanmış
içimde keder
uzak bir telefonda ağlayan
yağmurlu genç kadın