Di xewnen şevan de min bawer nedikir,
Bi çavan bibinim, bajare Diyarbekir.
Rojbaş Diyarbekir me pir beriya te kir,
Te deri li me vekir, te me şa kır Diyarbekir.
Ana tarafından Silvan, baba tarafindan Sason Ermenilerinden Arame Dikran'ın asıl soyadı Melikyan. Ama o denli özümzemiş ki Diyarbekir'i, Dikran'ı soyadı olarak seçmiş kendine; 2000 sene evvel Kral Dikran'ın 1.Dikran Krallığı'na baskentlik yapmış ve şehrin tarihi kayıtlardaki yedi isminden biri olan Ermenice Dikranagerd'in Dikran'ını. Bir de enstrüman seçmis. Diyarbekır musikisinin baş sazı cümbüş, vazgeçilmezi olmus.
Mamoste Arame Dikran stranlarıyla hep yaşayacak. Tıpkı edebiyatıyla yaşayan Mehmed Uzun gibi. Filmleriyle yaşayan Yılmaz Guney gibi. Şarkılarıyla yaşayan Ahmet Kaya gibi. Şiirleriyle yaşayan Nazım Hikmet ve diğer tüm sürgünler gibi...
Derler ki, insan teki ne denli yaşlanırsa yaşlansın, insanın iki özelliği onu tarif eder. Biri sesidir. Ses, yaşla birlikte bir miktar çatallaşsa da tınısını kaybetmezmiş. Ötekisi gözlermiş, melul ve mahzun baksa da ferini yitirmezmiş gözler.