Abdullah Yafiî "rahmetullahi aleyh" hazretleri, Ravzu'r-Reyahin kitabında anlatır:
Bâhiye isimli saliha bir hanım, ölmek üzere olduğunu hissedince şöyle dua etmişti: "Ey hayatımda ve ölümümde ihtiyacımın kaynağı ve güvencimin dayanağı olan Yüce Rabbim! Ölüm sırasında beni yardımsız bırakma; kabrimde korku ve yalnızlığa terketme!" Kadıncağız ölünce, onun bir oğlu her cuma gecesi ve günü onun kabrine gelir, yanında biraz Kur'an-ı Kerim okur, onun için dua eder ve af diler; diğer kabir ehli için de aynı şeyi yapardı. Bu oğul şunları söylemiştir: "Rüyamda annemi gördüm, ona selam verip dedim ki: "Anneciğim nasılsın, halin nicedir?" Annem şöyle dedi:
"Ey oğlum, Allah'a hamdolsun ki, kıyamet gününe kadar, içinde güzel kokuları olan döşenmiş bir berzahta (kabir âleminde)yim. İpekli ve atlaslı yastıklar içindeyim." Ben dedim ki: "Bir ihtiyacın var mı anne?"
O şunları söyledi: "Evet oğulcağızım. Bizleri ziyaret etmeyi, kıraat ve duaları terketme. Bilhassa Cuma gecesi ve gününde bize gelmene seviniyorum. Sen geldiğin zaman kabristandaki bütün mevtalar seviniyorlar ve: 'Ey Bâhiye, işte oğlun gelmiş!' diyorlar. Çünki, burada okuduğun Kur'an-ı kerim'den bütün mevtalara da nimetler veriliyor"
RABBİM TÜM ÖLMÜŞLERİMİZE RAHMET EYLESİN MEKANLARI CENNET OLSUN İNŞALLAH AMİN HAYIRLI HUZURLU GÜNLER
Rabbim ona ve tüm ölmüşlerimize rahmet eylesin..
Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden;
Soruversem: Haberin var mı öleceğinden?
Necip Fazıl Kısakürek