Rabia Gül Pekyiğit
@rabiapekyigit
Konya
10 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Günün hiçbir saati, onun ışıktan bir gölge gibi duvarlardan süzülerek yanına varmasına engel olacak kadar aydınlık değil, dışarıda yapraklardan düşen damlalardan veya kızgın güneşin altında çıtırdayan kumlardan çözülüp gelen sesini duymasını engelleyecek bir gürültü hiçbir zaman yok.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Sana bir şeyler anlatmamı istiyorsun. Memnuniyetle. Elbette kendime dair olmayacak, çünkü bu sonu gelmez şehirlerde hayatlarımız olaydan yana yoksul, ya da gerçekten kendimize özgü olanı henüz bilmediğimiz için bize öyle geliyor.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Hatta belki de hayat güzeldi, sadece kendisi yanlış yaşamıştı.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Böylesi deneyimler, amansız şiddetleriyle çoğu zaman öyle korkunç ve derinden yaralayan bir azap verirler ki, bu vahşice darbeyle kavrama ve bilincine vararak hissetme yetinizi yitireceğiniz için artık bunu acı olarak algılayamazsınız.
Sayfa 50Kitabı okuyor
Yukarılara havalandığını, ayakları yerden kesilerek, insanların üstünde yükseldiğini hissediyordu. Aynı uzaklarda uğuldayan kente yükseklerden bakarak yan yana durdukları o akşamdaki gibi. İstediği sadece daha yükseklere, kaderin ve dünyanın, sıradanlıkların ve kaygıların çok üzerlerine çıkmaktı.
Sayfa 48Kitabı okuyor
Bütün bu mahlukların, bütün hedefler o kadar küçük ve bayağıyken niçin böylesine acele edip itiştiklerini ve telaşla koşturduklarını anlamıyormuş gibi uzaklardan, başka bir dünyadan bakıyordu onlara.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Çünkü öyle kişilikler vardır ki, bütün büyük olaylar ve olağanüstü yaşantılar onlarda ruhun genelde sarsılmasının yanı sıra gizli bir kederin ve derin bir melankolinin ilk boğuk seslerinin serbest kalmasına yol açarlar ve bu sesler öylesine yükselir, öylesine baskın çıkar ki, diğer bütün ruh halleri onların içinde çözülür gider.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Bazen genç adamın yanındayken konuşma ihtiyacı bile duymadığını fark ederek şaşırıyordu.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Böylesi sessiz gecelerde iki insan, onları hiç kimsenin görmediği, işitmediği yollarda birlikte yürüyorsa, evlerin karanlık gölgeleri sözcüklerinin üstüne çöküyor ve sesler hiçbir yansı bırakmadan sessizlikte dağılıyorsa, o zaman sanki kendi kendileriyle konuşurmuşçasına güvende hissederler. O zaman günün renkli koşuşturması içinde sesini duyuramadan dibe çöken ve ancak akşamın sessizliğiyle yumuşak bir salınım kazanan derinlerdeki düşünceler uyanır ve neredeyse elinizde olmadan sözcüklere dönüşürler.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir...
Sayfa 346Kitabı okudu
Bir kitap okudu
360 syf.
10/10 puan verdi
·
53 günde okudu
