Son devir dünya edebiyatında şöhretleri kendi memleket hudutlarını aşmış ve dehâları sağken teslim edilmiş birkaç isim söylemek istenirse aklımıza evvelâ şu dört isim gelecektir:
Bernard Shaw, Rabindranath Tagore, Maksim Gorki, Knut Hamsun.
Güneşi gözden kaçırdım diye sızlanıp durmaya devam edersen yıldızları da göremeyeceksin.
(Rabindranath Tagore)
Sayfa 158Kitabı okuyor
Hint felsefesinin dört altın kuralı:
1. Karşına çıkan kişiler her kimse, doğru kişilerdir. Bunun anlamı şudur: Hayatımızda kimse tesadüfen karşımıza çıkmaz.
2. Yaşanmış olan her ne ise sadece yaşanabilecek olandır. Hiçbir şey, hem de hiçbir şey yaşadığımız şeyi değiştiremezdi.
3. İçinde başlangıç yapılan her an, doğru andır. Her şey doğru anda başlar, ne erken ne geç.
4. Bitmiş olan bir şey bitmiştir. Bu kadar basittir.
Destek YayınlarıKitabı okudu
İnsan, hayvansal isteklerle manevi özlemler arasında yaşayan bir sınırboyu yaratığıdır. Yalnızca doğa isteklerine göre ayarlanmış hayat ona huzur veremez.
Destek YayınlarıKitabı okudu
Herkesin amacının mutlu olmak olduğunu düşünmek gibi bir yanılgıya düşüyoruz… Bazı insanların amacı mutlu olmaktan çok, akıp giden hayatın içinde bir şekilde kendini bulmak. Bunun içinde her şey var: mutluluk, hüzün, aşk, hayal kırıklığı, nefret…
Destek YayınlarıKitabı okudu
Gölgesinde asla oturmayacağını bilerek ağaçlar diken bir insan, en azından yaşamın anlamını çözmeye başlamıştır.
Destek YayınlarıKitabı okudu
Göğün o derin dinginliğini yakalıyor gözlerim; ve bir duyarlılıktır uzuvlarımda uyanan, bir ağaç neden dallarını uzatır da yapraklarının dolmasını beklerse, güneş ışığıyla.
Cennet'e giden yolun yanıbaşında uzanıyor bu cehennem...
Nefret, insanı kimi zaman tatmin ediyor gibi gözükse de aslında insanı içten içe çürüten bir zehirdir. Çevrenize bir bakın. Nefret dolu insanların asla mutlu olduğunu göremezsiniz. Onlar kendileri gibi başkalarını da çürütmek isterler. Çiçek bile açmasın solsun diye düşünen bir insanın bu dünyaya verecek ve bu dünyadan alacak hiçbir şeyi yoktur.
Destek YayınlarıKitabı okudu
Yoğun geçen günün kaygılarıyla kafamın içi hala arı kovanı gibi; otururken farkına bile varmamışım, alacakaranlığın yerini gece karanlığına bırakışının.
Hayran oldum, önümde uzanan muhteşem dünyanın tevazuuna: Ebedi Yabancı'nın nasıl da tatlı ve tanıdık bir uyumla beni bulduğuna, kalbimi doldurduğuna.
Baharın ruhu yakalayıp sarmış işte tüm benliğini, artık tomurcuk olarak kalabilir misin?
... ve ben de kulak verdiğim sürece biliyorum ki attığım her adımı sahibimin meskeni içinde atmaktayım.
Neşe dört bir yanda türlü biçimlerde fışkırıp çiçek çiçek olmuş, fakat onları örtüp çelenk yapacak ipliği nerede senin gönlünün?
