Dibêjin li bajêrekî, karwanbaşiyek hebû ye. Pîreka diya wî hebû ye. Dîle wî zehf bi diya wî ve bû. Ji wî, jina xwe re hertim
"qedrê diya min bigre, hajê heb" digot.
Û paşê jî berê xwe dida rê û deverên dûr.
Go, dîsa rojekê dema berê xwe da rê, jina wî çû ta, derzî û çiftexas anî û danî ber diya wî û got,
"dê, tuyê neqşan