Akakiy tüm bu olan biten karşısında tek kelime etmez, düşmanlarını hiç görmüyor ve fark etmiyor gibi davranırdı. Kopya ederken bile bunların hiçbiri onu rahatsız etmez, bitmek bilmez sataşmalara rağmen bir kez bile yanlış bir şey yazmazdı. Sadece edilen alaylar dirseklerine ya da kalemine vuracak kadar ilerleyerek artık katlanılmaz hale gelirse söylediği şey "Rahat bırakın beni! Ne geçiyor ki elinize bana eziyet edince?" olurdu.
Bu kelimeler ve kelimeleri seslendirdiği tonda olağandışı bir şey vardı; istemeden de olsa insaf duyguları uyandıran bir şey. Mesela, kısa süre önce bakanlıkta çalışmaya başlayan genç bir adam yaşamıştı bu duyguyu, diğerlerinde gördüğü gibi eşek şakası yapmak isterken Akakiy'e. Akakiy'in sesini duyunca donup kalmış ve bu yaşlı memura daha farklı bir gözle bakmaya başlamıştı. Doğaüstü bir güç onu saygıdeğer ve eğitimli olarak tanıdığı iş arkadaşlarından uzaklaştırmış, adetâ tiksindirmişti. Yıllar sonra bile, hatta en mutlu dakikalarında dahi, bu zavallı kâtip keliyle beraber gözlerinin önüne gelir ve "Rahat bırakın beni! Ne geçiyor ki elinize bana eziyet edince?" cümleleri kulaklarında o günlerdeki gibi çınlardı. Bu cümlelerin ardından başka cümleler duyduğunu da sezerdi: "Kardeşin değil miyim senin?". Zavallı genç adam bu sırada yüzünü elleriyle kapatırdı. İnsanın görünen yüzünün arkasında ne çok kabalık yattığını, kalbinde ne kadar çok barbarlık barındırdığı gerçeği bir tokat gibi yüzüne yeniden çarptığında üzerine bir titreme gelirdi. Ah sevgili Tanrım, herkesin kusursuz zannettiği en saygıdeğer adamlarda(!) bile yok muydu bu?
shf: 16, 17, 18
Sayfa 16 - İnsan Kitap, Klasikler Seçkisi 14, İnsan Yayınları, Çeviri: Nesibe Zeynep Koç, 1. Baskı Ağustos 2016, 2. Baskı Kasım 2017)Kitabı okudu
Şimdi ben sizden hava değişimi mi istedim? Bırakın halime artık beni rahat öleyim!
Üç buçuk yıl bana katlandı bu mektep, üç gün Daha katlansa kıyamet mi kopar? Hem ne için Beni yıllarca barındırmış olan bir yerden "Öleceksin!" diye kovmak? Bu kovulmaktır. Ben Kimsesiz bir çocuğum nerde gider yer bulurum?
Etmeyin sonra sokaklarda perişan olurum! Anam ölmüş, babamın bilmiyorum hiç yüzünü.
Sayfa 41
Kazada kocasını kaybeden felçli anne, kör ve topal kızı
Hem kızını hem de kendisini alıp tedavi ettirmek için çok çırpındım. Hatta çocuklar gibi ağlayarak yalvardım.
- Hayır, diyerek teklifimi geri çevirdi annesi... Rabbim bize bir hayat sundu. Bu hayatı değiştirip sağlığımıza kavuşursak nefsin istemediği şey kalmaz. Artık nefisle boğuşup imtihan olmak istemiyoruz. Bu dört duvar beni gizliyor, günah işlememize izin vermiyor.
Lütfen bizi rahat bırakın, biz halimizden çok memnunuz. Siz şikayetçi olanlarla ilgilenin.
Küçük problemler uğruna eşlerini boşayanlar, ufacık sıkıntıya dert edip depresyona girenler, sebepsiz nedenlerden dolayı cinayet işleyenler, dünyayı yaşanmaz hale getirenler...
Duyun!
Gelin de Melek kız ve annesinden mutluluk dersi alın.
Sayfa 95Kitabı okudu
Akakiyevic dairede çalışırken...
Akakiy Akakiyevic, (...) artık ona dayanılmaz bir şekilde eziyet edip yazarken dirseğine vurdukları zaman ,, Beni rahat bırakın. Benden ne istiyorsunuz?’’ derdi. (...) Bu sözler aslında şunu demek istiyordu sanki: ‘’ Ben de sizin kardeşinizim.’’
Sayfa 8 - Vaveyla Yay. Mayıs 2018, çev. Mehmet Taylan ÖztürkKitabı okudu
Daha yaşamın ne olduğunu,nerede bulunacağını bile bilmiyoruz. Kitapları da alın ve bizi rahat bırakın. Şaşkınlıklar içinde kendimizi kaybedelim. Neye sarılacağımızı,neye tutunacağımızı,neyi sevip neyden nefret edeceğimizi, neye saygı duyacağımızı, neyi aşağılayacağımızı bilmeyelim. İnsan olmak, hem de canlı kanlı insan olmak bize zor geliyor,bundan utanıyoruz. Bunu rezillik olarak görüyoruz. 'Soyut' insanlardan olmak için elimizden geleni yapıyoruz. Biz ölü doğmuşuz. Kuşaklardır kimseye babalık yapmamışız ama gitgide buna alışıyor, bundan haz duymaya başlıyoruz. Çok yakında fikirler bizi dünyaya getirecek. Ama bu kadarı yeter! Artık "Yeraltı"ndan yazmak istemiyorum.
Sayfa 164Kitabı okudu
Kula minnet eylemem..!
Çünkü sen ötekilerin hepsinden daha iyisin, yani daha akıllısın, doğru karar verebilirsin... Ama şu anda hiç kimseye, hiç bir şeye ihtiyacım olmadığını anlıyorum... Anlıyor musun?
Hiç bir şeye...Kimsenin, hiç kimsenin ne yardımına, ne de ilgisine ihtiyacım var... ben... yapayalnızım...neyse, yeter artık! Beni rahat bırakın!..
Sayfa 135
