S. C. C.
@rainy724
Ankara
12 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Asıl sorun, sana meydan okuduğumu sanmanda. Ben sana meydan okumuyorum, ben seni yok sayıyorum."
Düşen yağmur tanelerinin ağırlığını, bir zardan daha hassas olan siyah kanatlarında hissetti kelebek; ölümü kucakladığını sandığı yerden, yaşamın tadını almıştı.
Avuç içlerime görünmez yazılar yazardım bazen. Alnıma yazılan kaderin bulanıklığının aksine, avuçlarıma yazdıklarımın mürekkebi yaşadıklarımdı.
Okur Takip Önerileri
Belki de ölümün kollarında olduğum için bu kadar güvende ve erişilemez hissediyordum. Çünkü biliyordum. Ölümü ölümle korkutamazdım.
Kuyunun dibinde yaşamaya alışmış birini tekrar yukarı çekip gün ışığına çıkardığınızda o kişi ya kör olurdu ya da teni ışığın altında parçalanır, yanar ve ölürdü.
Gırtlağıma kadar kendi yaşamıma gömüldüm.
"Ey Havva'nın doğurduğu, Lilith'in emzirdiği Azize. Yedi şeytan doğur, beşini öldür, birini terk et, diğerini büyüt."
Herhalde hayat arada bir bana acıdığından, şu garibanın yüzünü bir güldüreyim demiş olmalı. Başka açıklaması olamaz!
Zira ben, canımı yakıp geri çekilenlere tatlı tatlı tebessüm edenlerden değil, hayatı zindan edenlerdenim.
Benim olduğum yerde belanın beş dakika geç gelme olasılığı zaten yoktu,
Bazen kaçmadan mutluluğu ensesinden tutup yakalamak gerekiyordu!
Sayfa 187Kitabı okudu
Bu hayatın heyecanı meyecanı yoktu. Yada en azından ben öyle zannediyordum.
Şayet bir telefonla cinayet işlenebiliyor olsaydı, muhtemelen bugün azılı bir katile dönüştüğüm gün olurdu.
"Ve ben artık bu saatten sonra bana güvenmeyen insanlara onlar bana sormadığı müddetçe kendimi anlatmakla uğraşmayacağım çünkü artık bütün yüklerimden arındım.
‘’Aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan, er ya da geç birbirlerine kavuşurlar.’’
