Akış
Ara
Mesajlar
1
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
"Felsefe aslında bir hasrettir.”
“Yaşanmış süre bir uzunluk değil, derinlik ve yoğunluk sorunudur. Proust bunu anlamıştı.”
Biri çıkıp geçen zamana ve bizim onun içindeki cılız kımıldanışımıza dair bir söz edecekse, önce gidip 
Marcel Proust’un ellerini dostlukla sıkıyor. Harika değil mi?
“Ve yüzlerimiz, kalbim, fotoğraflar kadar kısa ömürlü” Berger’le tanışma kitabım. Kitabı bitirdikten sonraki ilk cümlem şuydu: Ben bu adamın beyninin kıvrımlarını sevdim. Zamanı kurcalamasını, bulunduğu tüm mekanlara dikkat kesilmesini, hem her yerden oluşunu, hem de her yerde göçmen gibi kalışını sevdim. Sevdiğine duyduğu aşkı ve şefkatini, şiirlerini sevdim. Sanattan konuşurken bana kendimi yoksul hissettirmeyen cana yakın dilini sevdim. Kardeşliği ve dayanışmayı övmesini sevdim. Daha da severim.
Son olarak, zamanında Filistin’li direnişçilere yazdığı bir mektup..Ya da, “Felsefe aslında bir hasrettir, kendini her yerde evinde hissetme isteğidir.” sözlerinin referansı:
“Beethoven'ın Piyano Konçertosu no. 5
Bugün onu Ramallah'ın girişindeki Beyt El kontrol noktasında gösteri yapan Filistinli öğrencilere gönderiyorum. Onlar da hayatlarında bilemedikleri bir mutluluk vizyonundan ilham alırlar. Konçerto'yu anavatanlarını işgal eden ve sömürgeleştiren İsraillilere karşı mücadelelerinde kullanılacak bir silah olarak gönderiyorum. Beethoven onaylıyor. Siyasete çok önem verir. Senfonisi No. 3, Eroica, hala bir özgürlük savaşçısı olduğu ve bir tiran olmadan önce Napolyon'dan esinlenmiştir. Bir günlüğüne İmparatorun adını değiştirelim:
Piyano Konçertosu no. 5, İntifada.
John Berger”
Kapak fotoğrafı: Jean Mohr-1963
Çeviri: 
Zafer Aracagök
Gözü yaşlı Kudüs beni bekliyor,
Denizlerden karalara İstanbul'dan Ramallah'a
Yedi iklim dört kıtaya yazılsın bu şanlı destan.
1948’in Temmuz ortasında, Arapçada “Allah‘ın Dağı” anlamına gelen Ramallah, kuzey Filistin’de sakin bir Hristiyan dağ kasabasıyken ızdırabın ve travmanın kol gezdiği bir depoya dönüşmüştü.
Sayfa 134 - Pegasus Yayınları 29. BaskıKitabı okudu
Amin amin amin...
Yanlış bir şey yapmadıkları halde şu ana kadar bir milyon Iraklı çocuk öldürüldü...
İsrail tankları ve paletli araçları da Filistin'e, Cenin'e, Ramallah'a, Refah'a, Beit Jala'ya ve diğer Müslüman bölgelere girerek oraları mahvettiler. Ancak ne bir sesin ne de harekete geçildiğini gördük. Ancak kılıcın keskin tarafi Amerika'nın üstüne seksen yıl sonra düştüğünde, Müslümanların kanı, onuru ve kutsal yerleriyle oynayan katillerin ölümlerinin yasını tutmak için ikiyüzlülük hemen kendini gösteriyor.
Bu insanlar için söylenebilecek en hafif şey ahlaktan yoksun olduklarıdır. Yalanı baş tacı ederler, kurbana karşı kasabı, masum çocuğa karşı baskıcıyı desteklerler.
Allah hepsine hak ettikleri cezayı versin.
Sayfa 178 - Epsilon Y. Konuşma: Usame Bin Ladin'e ait bir kesit.Kitabı okudu
çok acı var..
Geçtiğimiz yıl, Ramallah'ın işgali sırasında sokağa çıkma yasağı, bazı günlerde alışveriş için birkaç saatliğine "kaldırılması" dışında, altı hafta sürdü. Yatağında ölenleri gömecek kadar bile zaman yoktu.
Bundan tam 50 yıl önce bugün Mescid-i Aksa’da başlayan Yangın Hala Sönmedi!
21 Ağustos 1969 / 21 Ağustos 2019
O dönemde Mescid-i Aksa'nın avlusunda yer alan lisede öğretmenlik yapan Şeyh Sabri, yangın günü ve sonrasında yaşananları anlattı.
Olay günü yaz tatili nedeniyle okulların kapalı olduğunu belirten Sabri, "21 Ağustos 1969 sabah yedi sularıydı. Kıble Mescidi'nin minber tarafından alevler yükseliyor, bölge
Güzeldi," diye hatırladı Nuha bir başka asırda, altmışlarında hala Ramallah'ta sürgünde bir kadın olarak. "Çok güzeldi. Tabii ki çok güzeldi! O ağacı biz kendi ellerimizle dikmiştik. Dalianın ailesi-hepsi çok nazikti. ,Ama ne fark eder? Onlar
evimizi elimizden alan insanlardı: Ahmed dört limonu Ramallah'a getirdi. "Hediye olarak;•
dedi Dalia. "Ve hatıra."
Böyle âsân mıydi ölmek?
Cennet âsâ baharları görmeden...
Elleri azadlığın ellerine değmeden...
Duvarlar arasında tutsak...
Elhalil'de,
Ramallah'ta,
Kudüs'te kuşlar gibi vurularak...
Tenha bir sokakta
Yalınayak...
Hiç görmediğim babamın
Hayaline sarılarak...
Belki onun yığıldığı yere yığılıyorum
İçimin bütün duvarları sarsılarak...
Kanlı çocuk dudaklarının
Son duasınıduydun mu dünya?
Ölürken dedim ki;
"Allah'ım silahlar ve çocuklar
Yaşamasın aynı dünyada!"
Sayfa 34Kitabı okudu
Krizler bazı insanların en kötü yanlarını ortaya çıkarıyordu. Bir mülteci, zengin ve Ramallah'ın tanınmış vatandaşlarından bir kadının balkonunda durup bir avuç dolusu şekerli fındığı sokağa atıp, yeni gelenlerin tatlılar için kavgalarını gözle görünen bir zevkle izlediğini hatırlıyordu. (1948)
Sayfa 138
"Krizler bazı insanların en kötü yanlarını ortaya çıkarıyordu. Bir mülteci, zengin ve Ramallah'ın tanınmış vatandaşlarından bir kadının balkonunda durup bir avuç dolusu şekerli fındığı sokağa atıp, yeni gelenlerin tatlılar için kavgalarını gözle görünen bir zevkle izlediğini hatırlıyordu."
Bir Arap, bir Yahudi ve Ortadoğu'nun kalbi...
Amerikalı öğretmen, yazar ve radyo belgeseli yapımcısı 
Sandy Tolan'ın roman türünde eseridir 
Limon Ağacı.
Bir Arap, bir Yahudi ve Ortadoğu'nun kalbi...
Avrupa'da Nazi katliamından kaçan Yahudi Dalia ve evi Ramallah'dan (Filistin) zorla sürgün edilen Beşir'in dostluk hikâyesi... Avrupa'da başlayan Yahudi sorunundan, Filistin sorunundan, yapılan katliamlardan, zalimliklerden, Filistin zindanlarından ve diğer Arap devletlerinin (Mısır, Ürdün, vs.) tutumlarından tarihlerle ve sayılarla birlikte detaylı olarak bahsediyor kitap.
"Polonya'dan bir kalıp sabun alırsan, lütfen yüzünü yıka. Büyük bir olasılıkla benden yapılmış bir sabun olacaktır. Ve böylece ben de yüzüne bir kez daha dokunabileyim."
Beşir ve Dalia karakterleri kurgu değil, gerçek karakterlerdir. Yazar Sandy Tolan, Beşir ve Dalia ile yaptığı upuzun röportajlar sonucu kitabı oluşturmuştur. Kitaba adını veren Limon ağacı ve limon ağacının olduğu ev de gerçek. Beşir'in doğduğu ev... Okurken bir gün Ramallah'da limon ağacını ziyaret edeceğimi hayal ettim fakat üzülerek söylüyorum o limon ağacı artık yok. Yerine yenisi dikilmiş olabilir, bilmiyorum.
Kitabın akıcı olduğunu söyleyemem. Çok fazla sayı, tarih ve karakter var. Ama bunların hepsi emek. Roman olmasına rağmen kitabın sonunda neredeyse 30 sayfaya yakın kaynakça bulunuyor. Yazarın verdiği emeğe sonsuz saygı duyuyorum. Filistin ve Yahudi sorununu detaylı bir şekilde öğretiyor diyebilirim.
Not: Kitap, tarafsız olarak yazılmıştır.
