Meçhul kitaptan
Meftayı günlerce saklayacak morg yok, efendi . Küçücük bir oda tahsis ettiler, bir tabutluk . Ama soğutucular bu mevsimde çokta randıman vermez. Haber et köylülerine. Ölüdür bu toprak ister bekletmeye gelmez
Okuyalım da...
Zaman nasıl bir zaman bilmiyorum... Herkes her şeyi çok biliyor ama karşısındakine " seninle problemim şu, o yüzden şöyle bir karar aldım " diyemiyor. Yok saymak, görmezden gelmek, olmamış gibi davranmak kolay olduğundan değil, kendini ifade edecek kapasite azlığından hep... Okuduğumuz kadar düşünemiyor, düşündüklerimizi ifade edemiyor isek biz niye okuyoruz? Kitaplar farklı dünyaları tanımak, farklı düşünce biçimlerini anlamak, insanlar arasındaki her durum ve duyguyu öğrenmek, ders almak, yaşamışcasına özümsemek değil mi? Öfkesini, sevgisini, neşesini ifade edemeyen ya da yanlış ifade eden insanlar yığınına dönüşmek üzere pek çok kişi... Umursamıyormuş gibi yapanın umursadığı, yok saymış gibi yapanın aslında hiç de yok saymadığı aşikar bir gerçekken kendini kandıran insanları vehametle izliyorum.
Hanımlar, Beyler, üç aşağı beş yukarı hepimiz birbirimize benziyoruz... Zaman,mekan, çevre değişse de bilin ki hayat sadece sizin etrafınızda dönmüyor. Siz bir mucize değilsiniz, hepimiz kocaman bir mucizenin büyüklü küçüklü parçalarıyız. Sevdiklerinize sevginizi, kızdıklarınıza öfkenizi ifade etmekte geç kalmayınız. Mazallah bir bakarsınız dünyanın sonu gelmiş, o kaf dağındaki burnunuz görünmeyen bir virüse bile yenilivermiş. Bu bile bir ders değil midir anlayana...
Kelimelerin gücüne inanan biri olarak üç maymun çağında, yüreği elinde, cesur ve hislerini aynı cesaretle ifade edebilen insanların önünde saygı ile eğiliyorum...
"Gülüm anla beni” demiştim hatırlar mısın?
Hüzün, ciğerlerine pişmanlığı dolduran sızı
Ve aynı yerde aynı havayı soluyorken de,
Neyse
artık buralar beni kandıran kısım
81
Ve yine
elmaydı fail!
Adem'in
cennette ki
Boşluğunu
doldurmak için
Halepçe'lileri
Kandıran!
Derda Yuşa