Bir kitap okudu
424 syf.
·
Puan vermedi
Bir kitap okudu
272 syf.
·
Puan vermedi
İnsan ruhunu yitirdikten sonra dünyalar onun olsa neye yarar.
Okur Takip Önerileri
+ Tüm yollar eninde sonunda aynı yere varır..
- Neresiymiş orası?
+ Hayal kırıklığı.
- Hayatı hayal kırıklığıyla tanıdım ben.
Düşüncelerinin zindanında hapisti. Hatıralar, devasız bir hastalık gibi ruhunu kemirip bitiriyordu.
Sanki gaddar rüzgârlar onu kara bir uçurumun kenarına sürüklerken zaman, kurşundan ayaklarıyla sürünerek ilerliyordu
İnsanoğlu nelerden vazgeçmişti! Hem de ne kadar değmeyecek şeyler uğruna! Bu tarih, türlü türlü çılgınca kasıtlı retler canavarca kendi kendine işkence etmeler ve kendi kendini inkârlarla doluydu; tüm bunların kökeninde korku vardı, sonuçsa cehaletin bedeli olarak insanın kaçmaya çalıştığı yozlaşmanın çok daha beterine mahkûm olmasıydı.
Geçmişin tüm cazibesi geçmişte kalmış olmasıdır.
Yaşamın kırmızı ipliklerini dokuyarak bir şekil vermeye, arzunun kırmızı labirentlerinde yönünü bulmaya çalışıyordu. Ne yapacağını, ne düşüneceğini bilmiyor, bir çıkar yol bulamıyordu.
Aralarına hayat girmişti...
Ne vasat insanların sözlerini dinlerim, ne de güzellerin işine karışırım. Bir insanın kişiliğini sevmişsem kendini ifade etmek için hangi yöntemi kullanırsa kullansın hoşuma gider.
İnsanoğlu kendini fazla ciddiye alıyor.
Bizlerden biri kendini rezil ettiğinde onlara ait alanda kaçak avlanmış gibi bir duyguya kapılıyorlar.
İnsanları kendi kendime, zaman içinde tanımayı severim.
Oysa yaşamıma dışarıdan bir müdahalenin olmasını istemiyordum.