Yani bir tek ben aynı durumda değilmişim dünkü paylasimimdan sonra bunu anladim.
8 yıl önce ile bugün çok şey değişse de bu kitabi o vakitler begendirmeyecek ne yaşıyor veya yasamiyordum bilmiyorum..
Fakat yaptığım alıntılarla olay örgüsü ve vurucu sözlerle ben kitaba bayıldım.
Konusunu eminim herkes biliyordur genelde kitaplar, özelde sorgulayan,üreten, araştıran insan modelinin yasakli hale getirilmesi. Ve bunu yaparken sistemin kolelerinin sisteme olan bağlılığıni okudukça, Rabbim sen muhafaza eyle diye dualar ederek okuyorsun kitabı.
Son bir cümle söylenecek olsa bu çim bicenle bahçıvan arasındaki farki anlatan alintida sakli diyebilirim :
"Herkes ölünce ardinda bir şeyler bırakmali, derdi dedem. Bir çocuk,bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmis bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir sey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir seye dönüştürdüğün sürece, derdi. Sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark dokunustadır, derdi. Çimleri bicen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçivansa bir ömür boyu orada olacak."
Ve evet 8 yıl sonra bu kitabı bana okutan güç #evladimsanadiyorum okuma grubu kitabı olmasıydı.
Ray Bradbury . Gerek bilimkurgu, gerek fantastik, gerekse korku/gerilim türünde verdiği eserlerini oldukça başarılı ve keyifli buluyorum. Bununla birlikte Türkçedeki beş kitabını okudum ve hepsinden de mutlu ayrıldım. Bunlar; 
Fahrenheit 451, 
Mars Yıllıkları, 
Resimli Adam ve 
Sonbahar Ülkesi. Yer yer durağan öyküler de yazsa anlatımını eğlenceli
